در جامعه امروزی به دلیل دستیابی به تناسب اندام، لذت بیشتر و یا سطح قهرمانی، ورزش به طور فزاینده رو به رشد است. اما در بعضی موارد وابستگی زیاد به اسکیت بازی و عدم رضایت از هدفی که در این فعالیت بدنی به دنبال آن هستید؛ می تواند موجب عوارض جسمی و بدنی شود. خانمی که برای لاغر شدن به دنبال کاهش چربی بدن است اما در این مسیر به علت وسواس زیاد چربی زیادی در بدن از دست میدهد، باید منتظر توقف عادت ماهانه و تخمکگذاری هم شود، حتی شکستگیهای استرسی و پوکی استخوان از عوارض وابستگی ناسالم به اسکیتبازی است.
اعتیاد به اسکیتبازی چیست؟
اعتیاد ورزشی یک اتکای ناسالم و غیر عادی به ورزش برای عملکرد روزانه شخص است. در این موارد معمولاً پرداختن به ورزشی مانند اسکیت به عنوان تنها وسیله دفاعی در برابر استرسهای روزمره در میآید و فرد بیشتر به آن میپردازد. اعتیاد به ورزش مسئلهای نادر است اما حقیقت دارد. به ازای هر انسانی که بیش از حد ورزش میکند، صدها انسان هستند که اصلاً ورزش نمیکنند. معمولاً آن دسته از افرادی زندگی بهتـر و سالمتری خواهـند داشت که به تناسب ورزش کنند. این اعتیاد میتواند در حین دوران ورزشکاری و یا پس از بازنشستگی از ورزش بروز نماید.
علت اعتیاد ورزشی به اسکیتبازی چیست؟
سالها پیش، فیزیولوژیستهای ورزش تصور میکردند که این احتمال وجود دارد که افراد به ورزش کردن معتاد شوند، دقیقاً مثل اعتیاد به مورفین و مواد مخدر. ورزش شدید باعث افزایش میزان اندورفین در بدن میشود. نام اندورفین ترکیبی از واژه درونی و مورفین است و این مواد شیمیایی با گیرندهای مشابه مواد مخدر کار میکنند. اندورفین بدن با فعالیت فیزیکی زیاد افزایش مییابد. دانشمندان تصور میکردند که این میتواند همان دلیل اعتیاد فرد به ورزش شود.
اکثر تمرینات ورزشی شدید همچون اسکیتبازی باعث افزایش اندورفین میشود. یکی از تحقیقات انجام گرفته در این زمینه نشان داد که وزنهبرداری باعث بالا رفتن اندورفین میشود که با افزایش اندروفن به هنگام دویدن بر روی تردمیل مشابه میباشد و ورزش مفرح اسکیت نیز از این امر مستثنی نیست. بدن فقط در زمان فعالیت اندورفین تولید میکند و بیشتر بودن این ماده باعث میشود قدرت تحمل ما دربرابر فشارهای فیزیکی بیشتر شود.
خود را جای پیشینیان بگذارید و تصور کنید که قصد فرار از دست یک ماموت پشمالو را دارید.
دوست دارید بتوانید همینطور به دویدن خود ادامه دهید و هیچ ناراحتی جسمی نیز تحمل نکنید، حداقل تا زمانی که به پناهگاهی امن برسید. اینجا زمانی است که اندورفین به کمک شما میآید و باعث میشود ناراحتی جسمی و فیزیکی برایتان به وجود نیاید. با وجود میزان بالای اندورفین، اکثر افراد بعد از آن به ورزش اعتیاد پیدا میکنند.
ورزش وقتی مانع فعالیتهای نرمال در خانه و محل کار شود، اعتیاد به شمار میرود. مثل سایر فعالیتها، افراد میتوانند به ورزش کردن نیز اعتیاد پیدا کنند: یعنی هرچه بیشتر ورزش کنند، بیشتر به ورزش کردن نیاز پیدا میکنند. برای افرادی که به این مشکل مبتلا شدهاند، دست کشیدن از ورزش کاری محال است. حتی اگر آسیب هم ببینند، باز دوست دارند زمان و شدت تمریناتشان را افزایش دهند.
- اندورفینها (Endorphins) یا مسکنهای طبیعی بدن موادی هستند که از غدد مخاطی و هیپوتالاموس ترشح میشوند و اثر اصلی آنها تسکین درد است. اندورفینها که مرفین طبیعی بدن (endogenous morphine) خوانده میشوند در حقیقت بسیار شبیه به مخدرها - مانند مرفین و دیگر مشتقات تریاک - عمل میکنند و تولید آنها در زمان فعالیت بدنی، هیجان، احساس درد، خوردن غذاهای فلفلی، احساس عشق و اوج لذت جنسی است.
این نوروپپتیدها در نورونهای سیستم عصبی مرکزی، هیپوفیز و محیطی یافت میشوند. اندورفین از سه نوع اصلی آلفا و بتا و گاما تشکیل میشوند که هر یک بر روی گیرندههای خاصی در دستگاه عصبی بدن عمل میکنند. دو ترکیب
α-neo-endorphin
و
β-neo-endorphin
نیز در این گروه هستند.
شاخصها و ویژگیهای اعتیاد ورزشی به اسکیت چیست؟
مثل هر اعتیاد دیگری اعتیاد به ورزش اسکیت ۳ جزء مهم دارد که عبارتند از:
- وابستگی: یعنی این احساس که برای شاداب بودن ورزش روزانه ضروری است.
- تحمل و مقاومت: یعنی بصورت پیشروندهای نیاز به انجام ورزش بصورت شدیدتر وجود داشته باشد تا به سطح یکسانی از شادابی و احساس خوب برسد.
- علائم ترک: بصورت خستگی و ضعف ۳۶-۲۴ ساعت پس از ترک ورزش تعریف میشود. علائم افسردگی، اضطراب، تحریکپذیری و بیقراری شایع است.
علائم اعتیاد به ورزش اسکیت
فردی که به این عارضه مبتلا است، معمولاً نسبت به اندام خود، میزان چربی بدن و حتی سطح ورزشی که دارد، احساس رضایت ندارد و میتواند بیاشتهایی عصبی یا پُرخوری عصبی را نیز ناشی شود، از دیگر علائم آن:
تمایل به اینکه ورزش اسکیت یک علاقه غیر قابل کنترل است تا یک تفریح.
احساس گناه، افسردگی یا تحریکپذیری به هنگام اسکیتبازی نکردن.
تمایل افراطی به اینکه شغل، مطالعات یا روابط در مسیر این رشته ورزشی باشد.
غیبت از مدرسه، دانشکده یا کار برای انجام اسکیتبازی.
انجام اسکیت بازی علیرغم جراحات، خستگی یا بیماری.
همیشه با همان الگوی سفت و سخت تمرین میکند.
اسکیتبازی به مدت بیش از دو ساعت در روز، بارها و بارها.
تلاش مستمر در کاهش وزن و سوزاندن کالری.
زمانی که مریض یا زخمی است هم اسکیتبازی میکند.
اسکیتبازی را تا رسیدن به نقطه درد و فراتر از آن ادامه میدهد.
۳۰ دقیقه فعالیت بدنی متوسط در روز به اندازه کافی برای کمک به جلوگیری از دیابت، کلسترول بالا، فشار خون و حفظ سلامت بدن کافی است.
احتمال بروز چه صدماتی در اعتیاد ورزشی بیشتر است؟
ورزش بیش از حد که همان اعتیاد ورزشی نامیده میشود، موجب صدمات جسمانی، خستگی، افسردگی و حتی میتواند منجر به خودکشی شود. ورزشکارانی که دچار این امر شدهاند اغلب به صدمات ناشی از استفاده زیاد از اندامها مثل شکستگیهای استرسی استخوان یا کشیدگیهای عضلانی- تاندونی و رباطی دچار میشوند. جالب اینجاست که لازمه درمان این آسیبها کاهش یا قطع فعالیت برای یک مدت است، ولی این ورزشکاران نمیتوانند بخاطر وابستگی به ورزش آن را انجام دهند لذا نسبت به درمان مقاومند و دیر بهبود مییابند.
در موارد شک به اعتیاد ورزشی چه سوالهایی باید پرسیده شود؟
میزان انگیزه برای ورزش چقدر است؟
آیا پرداختن به ورزش با زندگی، شغل و ارتباط با اطرافیان تداخل پیدا کرده است؟
چه مقدار و چگونه ورزش میکند؟
آیا میتوانند مدتی ورزش را قطع کنند؟
آیا در صورت به تاخیر افتادن ورزش دچار علائم ترک میشود؟
آیا سابقهای از آسیبهای ناشی از فعالیت زیاد مثل شکستگیهای استرسی اخیر وجود دارد؟
نحوه برخورد با اعتیاد به ورزش چگونه است؟
در اغلب موارد پرداختن به ورزش ناشی از یک علت استرسزای زمینهای است که فرد برای فراموش یا تحمل آن به ورزش روی میآورد. لذا اولین قدم در درمان اعتیاد به ورزش شناسایی و رفع عوامل استرسزای شغلی یا محیطی – خانوادگی است. درمان آسیبها و صدمات ناشی از فعالیت زیاد مثل شکستگیهای فشاری استخوان که در این افراد شایع است باید به نحو مقتضی صورت گیرد که اغلب نیازمند کاهش یا قطع فعالیت برای یک مدت میباشد. البته بسیاری از این افراد نمیتوانند این امر را انجام دهند (قطع فعالیت ورزشی) و به تدریج دچار عوارض ناتوان کننده خواهند شد.
در وضعیتهای شدید، اعتیاد به ورزش ممکن است به کمک کارشناسی نیاز داشته باشد، اما بدون این هم کنترل و درمان آن ممکن است، برخی موارد مهم که به هنگام ورزش باید به یاد داشته باشیم از این قرار است: برنامه ورزشی مناسبی را تهیه کنید. بیش از اندازه آن را انجام ندهید، به بدنتان گوش کنید، اگر به بدنتان آسیب میرسد یا خسته شدید، ورزش را متوقف کنید. تمرینات کششی بیشتری انجام دهید تا ورزش شدید را ترک کنید. روزهای استراحتی را برای خود در نظر بگیرید. یک دفتر خاطرات تهیه کنید، هنگام تمرینات سخت آن دفترچه کمک میکند تا اوضاع را سیاه و سفید ندانید و مقدار ورزش انجام شده را ببینید.
درآخرین تحقیق انجام شده درمورد بررسی اعتیاد قهرمانان سابق ورزشی ایران (غیر اسکیتی) این نتایج به دست آمد:
36% از نمونه های تحقیق دارای سابقه ی سوء مصرف مواد ممنوعه ی نیروزا بودند.
نتایج:
14 نفر آنابولیک استروئید، 16 نفر محرک، 4 نفر حشیش، 8 نفر دیورتیک، 5 نفر بتابلوکر و بیش از 32 نفر بیش از یک دارو استفاده کردند.
مواد مصرفی اعتیادی آنان عبارت بود از :
2 نفر تریاک، 5 نفر هروئین، 3 نفر الکل، 4 نفر کراک، 22 نفر مت آمفتامین و 11 نفر بیش از یک دارو
دلیل اصلی گرایش این قهرمانان به اعتیاد چنین گزارش شد:
12 نفر به خاطر کاهش درد ناشی از صدمات ورزشی در حین تمرین و مسابقه
20 نفر به خاطر اختلال در میل جنسی
9 نفر به خاطر فراموش شدن از سوی مردم و مطبوعات
8 نفر به دلیل کاهش وزنهای شدید و بی رویه
31 نفر بیش از یک دلیل برای گرایش به اعتیاد خود اظهار کردند
یک یافته ی مهم
به نظر میرسد که
10 نفر از نمونههای دوپینگی و 18 نفر از ورزشکاران غیر دوپینگی به خاطر قطع ناگهانی تمرینات ورزشی به اعتیاد گرایش پیدا کرده اند.
* زیرا به نظر میرسد که پس از قطع ناگهانی تمرینات بدنی توسط قهرمانان، ترشح اندورفین و انکفالین و سایر مواد شبه افیونی طبیعی موجود در بدن کاهش یافته و در نتیجه ورزشکار به علائم قطع مصرف مواد دچار میشود.
* این عامل میتواند باعث گرایش قهرمانان بازنشسته به مواد مخدر شود.
* این یافته میتواند تحت عنوان اعتیاد به ورزش و عوارض آن مورد توجه محققین در این حوزه قرار گیرد.
تهیه و تنظیم و ترجمه:
مصطفی علیمحمدی
توسعه دهنده اینلاین اسکیت
Mostafa Ali Mohammadi
Inline skating Developer
منبع:
© Link
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||
|