هرآنچه که می بایست در مورد انتخاب فریم اسکیت اینلاین بدانید-قسمت سوم

استخراج محور و یا پیچ گیر کرده در فریم

بسیاری از افراد مبتدی به علت ترس از باز شدن چرخ‌ها محور و پیچ را به شدت سفت می‌کنند و همین موضوع باعث از بین رفتن و ساییده شدن آن می‌گردد. در ابتدا شما باید محور پیچ اسکیت‌های خود را به خوبی بشناسید. به عنوان مثال محور اسکیت‌های سرعت اغلب یکطرفه است.

پیش از هرکاری ابتدا روان کننده‌ها را امتحان کنید. می‌توان از روغن ترمز و یا دیگر روان کننده‌ها استفاده کنید و بعد از ریختن آن چند دقیقه صبر کنید. اگر این موضوع کفایت نکرد از سرپیچ‌های ستاره ای شکل استفاده کنید.

سرپیچ ستاره‌ای که کمی بزرگتر از سوراخ محور فرسوده است انتخاب کنید و آن را در محور قرار دهید.
با وسیله‌ای مثل چکش آن را ثابت کنید.
می‌توانید کمی حلّال هم به اطراف محور بمالید و سپس با پیچ کشتی آن را بچرخانید.
اگر این روش جواب نداد روش دیگری را امتحان کنید.

توجه داشته باشید به هنگام انجام کارهای بالا حواستان به لغزش و صدمه‌های ناشی از آن باشد.

محورهای دو طرفه (پیچ و محور)

بر اثر استفاده نامناسب از آلن و فرسوده شدن پیچ یا محور دو راه حل خواهید داشت.

بریدن پیچ با اره آهن بر بدون صدمه زدن به فریم( در صورتی که پیچ ها به اندازه کافی بزرگ باشد.)
استفاده از حفاری با مته[1]

برای انجام کارهای فوق ابتدا فریم را به خوبی فیکس کنید. از ابزارهای مناسب و با اندازه‌های تطبیقی استفاده کنید. (مثلاً از مته‌ای به اندازه آلن‌های شماره 4.5 میلی‌متری استفاده کنید.) استفاده دقیق از ابزارها با شدت و جهت مناسب و رعایت سایر موارد ایمنی ضروری است.

از بین بردن محور اسکیت‌های سرعت

همانطور که اشاره شد محور اسکیت‌های سرعت غالباً یکپارچه و یک تکه‌اند و می‌توان از آچارهای ضامن‌دار[2] نیز به عنوان راه حل در مقابل دریل کردن به عنوان بدترین راه حل استفاده کرد.

آچار چرخ‌ها وسیله‌ای‌اند که بدون حفاری یا همان دریل کردن به کار می‌روند و زوارهای معکوس در خلاف زوارهای محور‌شان موجب باز شدن محورهای فرسوده و معیوب می‌گردد.

راه دیگری هم برای محورهای یک طرفه وجود دارد و آن استفاده از مته‌های ظریف‌تر 2 تا 3 میلیمتری و دریل کردن محور سمت زوار است.

در این روش با خالی کردن فضای محور به وسیله حفاری با مته استخراج محور فرسوده را تسهیل می‌کنند.

انتخاب فریم اسکیت سرعت مناسب

بر اساس نظر کریستف آئودرید[3] مربی و کارشناس بین‌المللی اسکیت سرعت فریم‌های این رشته باید استحکام کافی برای نگهداشتن چرخ‌های بزرگ و طراحی مناسب جهت انتقال نیرو در اجرای لبه‌ها و پوش‌ها را داشته باشند و از قطعات انعطاف‌پذیری ساخته شوند تا از اداره و کنترل لازم برخوردار باشند.

از سال 2004 تحولی بزرگ در استفاده از چرخ‌ها و فریم‌های بزرگتر از 84 میلی‌متری به وجود آمد و انتخاب قطر چرخ‌های متناسب با فریم، طول فریم و فریم‌هایی با طراحی مناسب که هر دو ویژگی انعطاف‌پذیری و استحکام را داشت اهمیت یافت.

چگونه استحکام و انعطاف‌پذیری فریم را بسنجیم؟

فریمی بدون چرخ را برداشته و با انگشتان اشاره و شصت خود قسمت‌های مختلف از طول فریم را فشار دهید. در دو قسمت ابتدای و انتهایی چرخ‌های نخست و آخر باید انعطاف‌پذیری مختصر با بازگشت پویا و در باقی قسمت فریم استحکام را احساس کنیم.

هشدار: اگر فریم در تمام قسمت‌ها و به راحتی خم شود و منعطف باشد در اداره کردن اسکیت‌ها به مشکل بر خواهید خورد و در مقابل اگر تمام قسمت‌های فریم سفت باشد پویایی لازم را در اجرای حرکات از دست خواهید داد.

کلید واژه پویایی به معنی داشتن انعطاف‌پذیری و قدرت متناسب است. طراحان با ایجاد قوس‌ها و پل‌های ضربدری، نقاط مستحکمی را به وجود می‌آورند که در انتها به نقاط منعطف ختم می‌شود.

پارامترهای دیگری نیز باید مورد توجه باشد. انتخاب قطر چرخ‌ها باید متناسب با طول فریم و قدرت و قد اسکیت‌سوار باشد. به عنوان مثال استفاده از چرخ‌های 90 میلی‌متری در فریم‌هایی با چرخ ماکزیمم 100 میلی‌متری به نیروی بیشتری برای حرکت نیاز خواهد داشت و اولین چیزی که به هنگام تهیه فریم باید مورد توجه قرار دهید، حداکثر قطر چرخ‌هایی است که در فریم قرار می‌گیرد.

فریم‌هایی با سه چرخ 110 میلی‌متری و یک چرخ 100 میلی‌متری که مورد اقبال اسکیت‌سواران قرار گرفت. چرا که واکنش‌پذیری مناسبی داشت و فریم‌هایی با 4 چرخ 110 میلی‌متری که پشتیبانی و حمایت مناسب در مسیر‌های جاده‌ای دارد. ولی در کل باید در نظر داشت که فریم‌های پذیرنده چرخ‌های 100 و 110 پس از بررسی دقیق مورفولوژی ورزشکار (مثل قد و قدرت عضلانی وی) انتخاب شود.

انتخاب فریم اسکیت‌های خیابانی (اگرسیو و اسکیت آزاد و اسکیت پارک و رمپ)

از سال 2004 استاندارد بین‌المللی فریم [4] تحولی بزرگ در صنعت فریم اسکیتهای تهاجمی و آزاد بود. اچ بلوک[5] در وسط فریم و به شکل U برای توقف و یا ساییدن استفاده می‌شود. در ابتدا این قسمت فلزی بود و به مرور زمان از قطعات پلاستیکی هم برای ساخت آن استفاده شد. شکاف[6] هم قسمتی همراستا با اچ بلوک که در اجرای برخی از حرکات مثل رویال موجب به تاخیر انداختن حرکت می‌گردد، در گذشته اسکیت‌سواران تمایل داشتند که با ساییده شدن اسکیت این قسمت خود به خود شکل بگیرد ولی امروزه این قسمت از پیش تعبیه شده است.

تخصصی شدن اسکیت‌های این رشته نگرانی‌ها برای اجرای حرکات در اسکیت پارک‌ها، رمپ‌ها و یا اسکیت‌سواری آزاد در خیابان را برطرف کرد، چراکه طراحی مناسب انجام ترفندها را تسهیل نموده است. با این حال فریم‌های تخت بیشتر برای اسکیت پارک‌ها و سطوح شیبدار استفاده می‌شود. در حالیکه فریم‌های فری استایل برای اسکیت‌سواری خیابانی مناسب‌تر است.

فریم‌های تخت رایج‌ترین فریم‌های بازارند که شما می‌توانید بر روی آن سیستم آنتی راکر را نیز اجرا کنید. در استفاده از این فریم‌ها باید دقت کاربرد ساییدن و تاخیر در حرکات بیشتر مدنظر باشد.

پس به طور خلاصه

این فریم‌ها دو نوع دارند:

فریم‌های تخت[7](که با یا بدون قابلیت آنتی راکر می‌باشند)
فریم‌های آزاد[8] (که تنها دو چرخ دارند)

به چند نکته توجه کنید:

جایگاه اسکیت‌بازی شما در چه رتبه ای قرار دارد.
اندازه پاهایتان چقدر است.
سرخوردن شما در امتداد چقدر است.

فریم‌های تخت آنتی راکر از رایج‌ترین اسکیت‌های مورد استفاده در اسکیت‌سواری خیابانی به شمار می‌رود که با داشتن دو چرخ کوچکتر در وسط آنتی راکر شده و اجرای حرکات بر روی سطوح مختلف را آسانتر می‌نماید. برخی از اسکیت‌سواران برای صرفه‌جویی در وزن اسکیت و همچنین قدرت مانور بالاتر دو چرخ میانی را حذف می‌کنند.

بلبرینگ‌های ابک 5 و 7 بیشترین کاربرد در این فریم‌ها را دارد و قطر چرخ‌ها از 72 میلی‌متر تا 55 یا 56 میلی‌متری برای تمرین در اسکیت پارک‌ها و مسافت های کوتاه به کار می‌رود.

کنترل چرخ‌های کوچک راحتر بوده ولی چرخ‌های بزرگ سرعت بیشتری دارند.

برند‌های مختلف و معروف این رشته به شرح زیر می‌باشند.