چرخش یا اسپین (با علامت sp ) یکی از عناصر اصلی رشته اسکیت نمایشی است. بدن در موقعیت‌های مختلف قرار می‌گیرد و می‌چرخد. در اسپین پایه پاها را به اندازه عرض شانه قرار داده و دستها را به طرفین باز نگهداشته و شبیه به شکل صلیب قرار می‌گیریم و معمولاً اسکیت‌سواران ترجیحشان آن است که از سمت دست غالب به سمت دست غیرغالب خود بچرخند. پس با گشتاور بازوها چرخش را آغاز کرده و دستها را همسطح با شانه و در افق نگهداشته و برای افزایش سرعت دستها را در سینه جمع میکنیم.
در اجرای اسپینها فشار انگشتان پا در بوت می تواند باعث گرفتگی عضلات پا و ساق پا شود. در نتیجه احتمال آسیب دیدگی بالا می رود. همچنین انقباض عضلات ساق پا (دوقلو) باعث میشود زانو به سختی صاف شود. پس بهتر است ابتدا انگشتان و سینه پا را به سمت زمین فشار دهیم سپس پاشنه را بلند کنید.
فیلم شناخت نموداری اسپینها
اسپینها با توجه به حالات مربوط به بالاتنه، بازوها، پاها و جهت ورود و ... انواع مختلفی دارند. اسپینها را میتوان در هر دو جهت عقربه‌گرد و خلاف عقربه اجرا کرد ولیکن بندرت اسکیت‌سواری در اجرای اسپین به هر دو جهت توانمند است.
برای اجرای این حرکت شما باید مقدمات اسکیت سواری و سر خوردن راحت را فرا گرفته و زمان مناسب برای اسکیت سواری را طی کرده و با آناتومی بدن و بیومکانیک حرکت ایگل (چارلی) بر روی هر دو پای راست و چپ به خوبی آشنا باشید.
در ایگل کراس بر روی خط با الگوی مارپیچ برای هر پا مثل گام برداشتن در حرکت چارلی است ولی پا از روی زمین بلند نمی‌شود و حرکت به صورتی است که هر پا با الگویی اسنک شکل ولی با تاخیر پای دنباله‌رو نسبت به پای جهت از روی موانع عبور می‌کند. نقش پاشنه و زانوی پای دنباله‌رو برای شکل دادن به مارپیچ تاخیری پای دنباله‌رو و همچنین گشتاور صفحه لگن به سمت پای دنباله‌رو برای تسهیل در گردش پاشنه پای دنباله‌رو به جلو و گردش زانوی پای دنباله‌رو به سمت عقب بسیار کلیدی خواهد بود.
در این حرکت (ایگل کراس) پای جهت یا راهنما حرکت مارپیچی بین موانع را انجام می دهد و پای دنباله رو با کمی تاخیر و در دنباله مسیر پای جهت یا راهنما همان حرکت مارپیچ را دنبال می کند؛
اما در ایگل اسنک
هر دوپای راهنما و دنباله رو بدون تاخیر دنبال یکدیگر حرکت می کنند؛
و در ایگل شیفت
حرکت با الگوی مارپیچ نزدیک به زیگزاک (برف پاک کنی) از روی موانع انجام می شود.
برای اجرای خوب این حرکت وزنهای محوری بر روی پاشنه پای جهت یا راهنما و پنجه پای دنباله رو را مدنظر قرار دهید تا کراس پنجه پای جهت یا راهنما و پاشنه پای دنباله رو تسهیل و تسریع گردد.
چند نکته را توجه داشته باشید:
پای سمت جهت حرکت، پای راهنما، پای اصلی و یا پای هدایتگر شماست و نقش کلیدی در تعیین حرکت شما ایفا می کند و پای عقب تر پای دنباله رو، هدایت شونده است.
از نوسان و تاب زانو ها به جلو و عقب برای ایجاد الگو کمک بگیرید.
پای جلو در هر مسیری که حرکت کند پای عقب به دنبال آن حرکت مارگونه ولی با تاخیر خود را انجام میدهد.
ابتدا بر روی یک خط صاف و بدون مانع تمرین کنید.
حرکات رشته فری استایل در واقع تکرار متناوب یک، دو، سه و یا n حرکت میباشد.
میتوانید از گچ برای طراحی الگو و مسیر حرکتی در بین موانع استفاده کنید تا مفاهیم بیومکانیک حرکت را بهتر متوجه شوید.
مسیر حرکتی و موانع را خوب شناسایی کنید.
توجه داشته باشید که هرچه در سطوح فری استایل پیشرفت میکنیم به اهمیت فراگیری اصول پایه ای و حرکات مقدماتی پی می بریم.
زانوها را خم و ساق پای Z شکل را به وجود بیاورید. (بین پاها به شکل لوزی باشد نه شکل دیگری مثلاً 5 ضلعی یا ذوزنقه و..)
مفاصل مچ پا و زانوها و لبه ها را به خوبی بکارببرید تا بدن از ناحیه کمر دچار خمیدگی و چرخش نشود.
صاف شدن زانو منجر به خارج شدن پا از حالت ایگل و انتقال وزن به یک پا و پرت شدن پای دیگر به بیرون حرکت میشود و یا با رفلکسی بدن به بالا و پهلو پرت میشود.
زمانی میتوان گردش‌های خوبی بر روی مچ پا اعمال نمود که زانو خم بوده و فاصله ساق پا و زبانه اسکیت پر شود، در غیر این صورت و با صاف شدن زانو و خالی شدن فاصله ساق اجرای گردش به یک مفصل بالاتر منتقل میشود و به علت محدودیت در گردش مفصل ران علاوه بر اینکه مچ پا به خوبی گردش نخواهد کرد، توزیع وزن نیز بر روی پاشنه منجر به خراب شدن حرکت میشود.
سعی کنید شانه‌ها را در راستای مسیر حرکتی و موازی با موانع حفظ کنید و در عین حال دستها را مخالف پا و مانند الگوی ره رفتن و یا دویدن بکار ببرید.
میتوانید از تمرینات خلاقانه مختلف و مجزا کردن آموزش به قسمت های کوچکتر هم برای افزایش مهارت در این حرکت استفاده کنید.
مثلاً از شمارش های یک دو و یا تیک تاک برای انجام دو قسمت استفاده کنید.
اسکوتر برقی[1]، اسکوتر خودتَراز یا هاوِربرد[2] (برگرفته از داستانهای علمی و تخیلی ام.کی.جوسیف[3] در سال 1967 و فیلم بازگشت به آینده دو[4] در سال 1989که به علت داشتن چرخ و عدم شناور بودن این دستگاه چندان مفهوم عملکردی در این اسم قابل تعمیم نمی‌باشد) که با اسامی مختلف دیگر همچون اسمارت اسکوتر، اسمارت بالانس، اسکوتر برقی یا شارژی نیز شناخته میشود به عنوان یک وسیله نقلیه انفرادی در فوریه سال 2013 توسط شِن چِن[5] سرمایه گذار امریکایی به عنوان اختراعی جدید به ثبت رسید.
در بسیاری از تبلیغات مرتبط با آموزش رشته‌های مختلف ورزشی و حتی رشته اسکیت افراد با جملاتی از قبیل زیر نظر قهرمان کشور، دارنده مدال جهانی، آسیایی، قهرمان، نائب قهرمان و ... روبرو می‌شوند و بدون آنکه سوالی برایشان مطرح شود بلافاصله جذب چنین آکادمی یا پیست اسکیتی می‌شوند. اما نکات و سوالاتی پیش می‌آید که یافتن پاسخ آن چندان خالی از لطف نیست؛
آیا در کشورهای در حال توسعه همچون ایران و فدراسیون‌های کوچکی همانند اسکیت کسانی که به قهرمانی دست پیدا می‌کنند برگزیده و منتخب تمام استعدادهای موجود در سطح جامعه اسکیت و یا حتی سطح کشور بوده اند؟
مربیان در چه سطحی می‌توانند هم به عنوان مربی اسکیت و هم به عنوان بازیکن اسکیت فعالیت کنند؟
آیا بازیکنانی که در دوران ورزش به قهرمانی دست پیدا می‌کنند در عرصه مربیگری اسکیت هم موفق می‌شوند؟
خب قبل از اینکه به ادامه بحث و پاسخ‌ها بپردازیم در ابتدا به یکسری از مفاهیم و ویژگی‌های مرتبط با مربی و مربیگری می‌پردازیم؛
اسکیت‌سواری خیابانی یا شهری بدون تردید یکی از ارکان مهم در توسعه حمل و نقل شهری مدرن محسوب میشود. در ادامه به بررسی یکی از ترفندهای اسکیت‌سواری خیابانی برای عبور از پله‌ها و یا اسکیت‌سواری در معابری که تغییر سطح داریم خواهیم پرداخت.
