مقدمه
شروعی همچون جهش خون با پمپاژ قلب، رها شدن مثل فنر، نیش زدن یک مار افعی و...
در مسابقات اسکیت سرعت، شروع و پایان نقش بسزایی در پیروزی اسکیت سوار ایفا می‌کند.
به دنبال دستور شروع در پشت خط استارت قرار میگیرد،
پاها با زاویه تقریبی 45 درجه و به اندازه عرض شانه،
از هم جدا و زانوهایی که تقریباً 90 درجه خم است،
هدایت بازوها با آرنج خم در مقابل به راحتی اجرا میشود،
انتهای بازو کمی پشت سر و آماده برای نوسان رو به جلو است،
برای سه گام اول پشت کاملاً صاف است،
و آرنج ها برای سه گام اول خم،
توزیع وزن بر روی دوپا تقریباً مساوی است،
البته برای پشتیبانی خوب و حفظ تعادل پای عقب کمی بیشتر وزن میگیرد،
چشم و سر مسیر را به طور مستقیم از جلو به پایین در نظر میگیرد.
و انتقال ناگهانی وزن به هنگام شروع و پایان است که جایگاه نفرات اول تا سوم را تغییر می دهد.
خط استارت:[1]
اساسا، دونوع استارت مسابقه بیرون از سالن (صحرایی) وجود دارد، این دو نوع از نظر فرم، کاربرد و نحوه اجرا به طور بارزی با یکدیگر تفاوت دارند. نوع اول (که از اهمیت کمتری در این بحث برخوردار است) و برای مسابقه 300 متر سرعتی به کار می‌رود، استارت تایم تریل انفرادی است. این رقابت تقریبا فقط در مسابقات انتخابی داخلی و نیز در مسابقاتی نظیر “قهرمانی جهان” و“مسابقات پان آمریکن” روی می‌دهد. به نسبت نوع دیگر، تعداد انگشت شماری اصولا این نوع استارت را به کار می برند و آن عده که از این استارت استفاده می‌کنند احتمالا تحت نظر یک مربی کار آزموده آموزش دیده‌اند. بنابراین، این شیوه استارت نیاز به بحث مختصری در اینجا دارد.
