با انجام اسکیت‌سواری و تعریق بدن، یونهای اساسی همچون سدیم، پتاسیم، کلسیم، بیکربنات، منیزیم، فسفات، سولفات و ... همراه عرق از بدن خارج و از بین می‌رود.
این یونهای[1] محلول در الکترولیت[2] نقش به‌سزایی برای به تعادل رساندن وضعیت اسید و بازی سلول، تنظیم فشار اسمزی سلول و تامین مواد معدنی[3] ایفا می‌کنند.
باید توجه داشت که در فعالیتهای ورزشی شدید و هوازی سرعت تنفس افزایش پیدا می‌کند تا انرژی مورد نیاز برای فعالیت از سوختن گلوکز(کربو هیدرات یا قند)، چربی (لیپید یا اسید چرب) و پروتئین (اسید آمینه) تامین شود.
اگر فرض کنیم که شما مشکلات فیزیولوژیک همچون بیماری دیابت و مشکلات آناتومیک همچون صاف بودن کف پا، آسیب‌دیدگی و... نداشته باشید.
ضمناً تکنیک توزین وزن شما بر روی هر دو اسکیت مناسب و اجرای بیومکانیک اسکیت‌سواری‌تان از استاندارد لازم برخوردار است (یک پا با پای دیگر تفاوت نداشته و درد بر روی یک پا بیشتر از پای دیگر نباشد)؛ به مرور کربن بکاررفته در بوت اسکیت و یا جوراب اسکیت تا حدودی قالب پای شما را خواهد گرفت ولیکن در غیر این صورت احتمالاً اسکیت برای سایز پای شما مناسب نمی‌باشد.
مطالعه لینک زیر راهنمای موثری در شناخت مشکلات احساس درد کف پا در زمان اسکیت‌سواری خواهد بود؛
پس از آنکه اسکیت‌سواران مبتدی در راه رفتن (به شکل V و parallel ) و سُر خوردن بر روی یک اسکیت و فشارهای کوچک[1] اسکیت دیگر به عقب مهارت کافی را کسب نمودن، برای افزایش توانمندی و سرعت آنها باید فشار اسکیت به پهلو در حالت لانج را نیز به آنها آموزش داد.
هدف اصلی قرار گرفتن هر دو اسکیت در یک خط و فشار به پهلو[2] است نه فشار به عقب
اسکوتر برقی[1]، اسکوتر خودتَراز یا هاوِربرد[2] (برگرفته از داستانهای علمی و تخیلی ام.کی.جوسیف[3] در سال 1967 و فیلم بازگشت به آینده دو[4] در سال 1989که به علت داشتن چرخ و عدم شناور بودن این دستگاه چندان مفهوم عملکردی در این اسم قابل تعمیم نمی‌باشد) که با اسامی مختلف دیگر همچون اسمارت اسکوتر، اسمارت بالانس، اسکوتر برقی یا شارژی نیز شناخته می‌شود به عنوان یک وسیله نقلیه انفرادی در فوریه سال 2013 توسط شِن چِن[5] سرمایه گذار امریکایی به عنوان اختراعی جدید به ثبت رسید.