چون اسکیتسواری و استفاده از ابزاری به عنوان اسکیت موقعیتی جدید رو برای بدن و ذهن به وجود میاره که تا حالا تو اون قرار نداشته پس ترس از بی‌تعادلی و زمین خوردن در برابر مواجه با این پدیده اسکیتسواری عادیه!
ولی رفتار متقابل مربی و والدین در برابر این موضوع نقش مهمتری ایفا میکنه؛
اول. انتخاب یه مربی خوب اسکیت توسط والدین که خیلی اصولی روشهای جلوگیری از زمین خوردن در اسکیتسواری و همچنین روشهای زمین خوردن بدون آسیب رو یاد بده و داخل پرانتز اینکه؛
{زمین خوردن انواع مختلف و به جهات مختلف (جلو، پهلوها و یا پشت) داره ولی یکسری اصول کل داره که شامل؛
الف. جلوگیری بشه از زمین خوردن در اسکیتسواری
ب. ارتفاع سقوط به حداقل برسه در اسکیتسواری
ج. تعداد نقاط برخورد در زمان برخورد اسکیت‌سوار با زمین بیشتر شه
د. میزان سطوح برخورد در زمان برخورد اسکیت‌سوار با زمین بزرگتر و بیشتر شه
هـ. غلت زدن و سر خوردن بر روی لوازم ایمنی اسکیتسواری مورد استفاده افزایش پیدا کنه
ح. تو تمام مراحل سقوط در اسکیتسواری نقاط حساس و آسیب پذیر بدن (سر و انگشتان و ...) تا حد ممکن بالا نگهداشته بشه
هستش و به افراد مبتدی و خیلی کوچک بهتره همه حالات زمین خوردن ایمن همون ابتدا آموزش داده نشود تا در زمان زمین خوردن نوآموز اسکیتی دچار تردید در انتخاب زمین‌خوردن نشه و در ابتدا پر برخوردترین روش‌ها آموزش داده شود تا به تدریج و در طول توسعه اسکیتی اسکیت‌سوار حالات مختلف زمین‌خوردن ایمن در بدن نهادینه بشه!}
دوم. انتخاب یه محیط ایمن برای شروع اسکیتسواری توسط والدین و مربی اسکیت و داخل پرانتز اینکه؛
{زمین‌های اسکیت در یک تقسیم‌بندی به دو دسته روباز و سرپوشیده تقسیم میشن و هر کدوم برای خودشون ویژگی‌های خاصی دارن
زمین‌های اسکیت روباز؛
اینلاین اسکیتینگ یکی از ورزشهایی هست که به تدریج در حال توسعه در کوچه و بازار هستش!
و عبارت همه جا زمین اسکیت من است! هر روز بیشتر از پیش ملموس میشه!
شامل زمین‌های محصور یا غیر محصور روباز که در اون باید مواردی مثل ناهمواری‌ها، موانع، شیب و ... را بعنوان نکات منفی یا فرصت‌های چالشی برای اسکیتسواری در فضای آزاد درنظر داشت.
وجود جریان هوا آزاد، احتمال برخورد با افراد دیگر، نداشتن هیچگونه هزینه، کمک به ترویج اسکیتسواری، تاثیرپذیری از شرایط جوی و آب و هوا و بارش از دیگر ویژگی‌های این زمین‌های اسکیت است.
زمین‌های اسکیت سرپوشیده و یا سالن‌های اسکیت؛
مواردی مثل عدم محدودیت پوشش برای بانوان، داشتن سیستم تهویه مناسب، وجود تفکیک جنسیتی، کم شدن و یا عدم ایمنی لازم به دلیل بیمارهای تنفسی، تعطیلات به دلیل قرنطینه از ویژگی‌های این زمین‌های اسکیت است.}
سوم. استفاده از لوازم ایمنی کامل مثل کلاه، مچ‌بند، آرنج‌بند، زانوبند و .... و توضیح کامل در مورد نحوه استفاده از آنها و چگونگی عملکردشون و داخل پرانتز اینکه؛
{ در پاسخ به این سوالات که؛
* بستن لوازم ایمنی میتونه جلوی آسیب رو بگیره؟
* خیلی از اسکیت‌سوارا اصرار دارن لوازم ایمنی رو باز کنن و خطر آسیب رو هم به جان میخرن آیا بستن لوازم ایمنی اسکیت دست و پا گیره؟
* بعد از چند ساعت (مثلا 40 ساعت) یا چند جلسه تمرینی میشه لوازم ایمنی اسکیت رو بازشون کرد؟
* آیا در پیست اسکیت میشه راحت اسکیت کرد و لوازم ایمنی رو نبست؟
* آیا نمایش قدرت، جسور بودن با نبستن لوازم ایمنی خوشو نشون میده؟
باید گفت: بستن لوازم ایمنی در هر شرایطی و با تمام سختی‌هاش توصیه اول تمرین اسکیتسواری به منظور ایمنی هستش و هیچ ارتباطی به میزان ساعات تمرینی و ... نداره درست مثل اینکه در هوای زمستانی و خیلی سرد مسکو بگین من کاپشن نمی‌پوشم و نهایتاً هم اینکه بستن لوازم ایمنی داخل پیست و خارج پیست نداره و رفتار جسورانه اسکیت‌سواران هم در نهایت احتمال بروز سانحه و آسیب رو افزایش میده و قطعاً تاوان اونو میدن 🍀🌻}
چهارم. شروع اسکیتسواری از سطوحی که اصطکاک زیاده مثل فرش و یا موکت برای فراگرفتن اسکیتسواری
مهمترین روشهای از بین بردن ترس اسکیت‌سواران هستش، به نظر شما چه روشهای دیگه‌ای برای کاهش و یا از بین بردن ترس اسکیت‌سواران وجود داره؟
تهیه و تنظیم:
مصطفی علیمحمدی
توسعه دهنده اینلاین اسکیت
Mostafa Ali Mohammadi
Inline skating Developer
منبع:
© Link
