هرچند اسکیت‌سواری از سایر رشته‌های ورزشی خطرناک‌تر نیست، ولی هنوز هم توجه به آمار حوادث ناشی از آن جالب است. مطالعات تروماشناسی نشان می‌دهد که حوادث مربوط به مچ دست، ناشی از سقوط بدن بر روی آن از همه آسیب‌های محتمل، بیشتر است، اما در موارد دیگر چگونه است؟ اجازه دهید آسیب ها را بررسی کنیم...
تعداد کمی از مطالعات اپیدمیولوژیکی[1] (همه‌گیرشناسی) بر روی اسکیت انجام گرفته است.
بررسی بر اساس سن و جنسیت در طی دوره دوازده ماهه
با افزایش اسکیت‌سواران در پایان دهه 90 و اوایل سال 2000، تعداد سوانح نیز به طور قابل توجهی افزایش یافته است. این به معنی افزایش خطرات نیست بلکه به علت افزایش چشمگیر تعداد اسکیت‌سواران نسبت به قبل است. بیش از 100 میلیون اسکیت‌سوار در جهان و حدود 2 میلیون نفر در فرانسه وجود دارد و دهها هزار اسکیت‌سوار به صورت مکرر و همه ساله به بخش سوانح و اورژانس منتقل می‌شوند.
این پدیده، وزارتخانه و موسسه نظارت بر بهداشت و درمان را بر آن داشت که بررسی و نظرسنجی‌هایی در مورد کلاه ایمنی و اسکیت‌سواری انجام دهد و نتایج و آمار آن در 27 مارس، 2001 در BEH ( بولتن هفتگی اپیدمیولوژیک ) منتشر گردید. این آمار مربوط به دوره 1997 – 1999 بود و احتمالا کمی پس از آن دچار تغییرات شده است.
تمرین و جنسیت: زنان در اکثریت قرار دارند!
به نظر میرسد که زنان کمی بیشتر از مردان (55.1 ٪ در برابر 44.9 ٪ ) تمرین و اسکیت‌سواری می‌کنند. اما در سنین 20 تا 29 و 45 تا 49 سال مردان در اکثریت قرار دارند، و بیشتر اسکیت‌سواران در سنین بین 12 تا 19 سال (یعنی در رده نوجوانان) قرار دارند.
برطبق بررسی‌های دوازده ماهه گذشته از هر 4 نفری که به مدرسه می‌روند یکنفر اسکیت‌سواری می‌کند.
روز و ساعات بروز سوانح
اکثر حوادث در روز یکشنبه اتفاق می‌افتد و محتمل‌ترین توضیح آن است که، این روز برای انجام فعالیت‌هایی مثل تفریح و گذران اوقات فراغت مناسب‌تر است. اوج سوانح در شب‌های چهارشنبه نیز می تواند به همان علت باشد. بسیاری از سوانح بین ساعات 2 تا 7 بعد از ظهر اتفاق افتاده است.
علت وقوع حادثه: سقوط کردن!
تقریبا 91 ٪ از حوادث مربوط به سقوط، به ویژه در میان جوانان و بدون در نظر گرفتن جنسیت است. تنها 4.1 ٪ از سوانح مربوط به برخورد می‌باشد. دو سوم حوادث هم در مکان‌های عمومی و جاده‌ها و بزرگراه‌هایی که محل حمل ونقل است اتفاق می‌افتد.
مکان‌های تمرین و ارزیابی اسکیت‌سواران
حوادث نزدیک به محل اقامت به تنهایی آمار 13.4 ٪ ، در مراکز ورزشی 5.5٪ و در مدارس یا مراکز تفریحی 4.5٪ را نشان می‌دهد.
دو سوم حوادث در تمرینات مربوط به اوقات فراغت و تفریحی رخ می‌دهد و 5.1٪ آن به هنگام تمرینات ورزشی رخ می‌دهد. بنابراین می‌توان گفت که تسلط بر اسکیت‌سواری یک عامل محدود کننده برای بروز حوادث است.
توزیع حوادث اسکیت با توجه سن و جنس
به طور کلی، زنان بیشتر از مردان تحت تاثیر قرار می‌گیرند، به استثنای سنین قبل از 10 و بعد از 20 سالگی.
فرقی نداره شما دختر یا پسر باشید، بیشتر حوادث بین سنین 10 تا 14 سال رخ می‌دهد. این آمار و ارقام، خانواده ها و بالاخص پدر و مادرها را تشویق می‌کند که نظارت بهتر و بیشتری بر روی فرزندان، برای استفاده از لوازم ایمنی (از جمله کلاه ایمنی) داشته باشند.
تعداد حوادث در پسران از سن 15 سالگی کاهش پیدا می‌کند و در زنان از آن سن تا 35 سالگی افزایش پیدا می‌کند و علت آن شاید بیزاری خانم‌ها در استفاده از پد های محافظتی و یا پیدا نکردن نوع مناسبی از آن باشد.
بیشترین نواحی در معرض خطر: اندام‌های فوقانی
با توجه به تجارب پیشین، این موضوع که به هنگام سقوط اندام‌های فوقانی از آسیب پذیری بیشتری برخوردار است به سرعت قابل فهم است و داشتن رفلکس و عکس العمل بالا در استفاده و کشش دست‌ها برای حفظ کردن خود و یا کاستن از عواقب آسیب لازم است.
اندام فوقانی: مچ دست فاتح!
قسمت های مختلف سازننده اندام‌های فوقانی:
مچ دست
شانه ها
بازو ها
ساعد
دست
انگشتان.
توزیع صدمات
نزدیک به دو سوم ضایعات (61.7 درصد) در اندام‌های فوقانی است و بیش از نیمی از آن مربوط به شکستگی‌های شانه است.
یک سوم صدمات (31٪) به تنهایی به مچ دست مربوط می شود و از این رو محافظت از آن از اهمیت خاصی برخوردار است.!
در حدود نیمی از عملکرد درمانی پزشکان در مورد شکستگی، یک سوم در مورد کبودی و یک پنجم مربوط به در رفتگی و رگ به رگ شدن است.
شانه ها، بازوها، و ساعد های کودکانی که تمایل به استفاده از کشش دست‌ها در هنگام سقوط کردن دارند بیشتر در معرض خطر هستند و غالبا این موضوع با شکستگی به پایان می رسد. استفاده از محافظ‌های دست به خصوص مچ دست به طور جدی باعث کاهش خطرات می شود.
در هر گروه سنی، مچ‌های دست بیشتر از قسمت‌های دیگر بدن در معرض خطر است و انتخاب مچ بندی مناسب با قابلیت های ایمنی مناسب ضروری است.
اندام تحتانی: محل بسیاری از کبودی
اندام تحتانی به طور کلی عبارتند از:
پاها ( از لگن تا زانو-legs )
زانو
مچ پا
پا( feet )
15.1 ٪ از صدمات را شامل می شود. از هر 10 اسکیت‌سوار4 نفر کبودی و از هر 4 مورد یک نفر دررفتگی و رگ به رگ شدن را تجربه کرده و از آن رنج می‌برند و از هر 100 مورد 15 نفر دچار شکستگی در قسمت های تحتانی می‌شوند.
تعداد صدمات اندام تحتانی با افزایش سن افزایش می یابد. پس از سن 24 سالگی، آنها کمی بیش از 24 ٪ از صدمات خواهد بود. یک سوم موارد هم مربوط به در رفتگی ها یا رگ به رگ شدن ها (پیچ خوردگی) است.
سر: بسیار درگیر نیست، اما نمی توان آن را نادیده گرفت
صدمات سر و صورت هنوز هم به طور تقریبی 11٪ ضایعات را در بر می گیرد. آیا علت آن غفلت و کوتاهی در پوشیدن کلاه نیست.
ضایعات و کبودی های جمجمه سر 7 از 10 مورد است و زخم های باز 2.5 از 10 و شکستگی ها 3 از 100 می باشد. هرچند که این سوانح مکرر و معمول نیست ولی در مقایسه با سایر سوانح به طور مثال یک شکستگی ساده در مچ پا بسیار جدی‌تر و مهمتر است.
در کودکان زیر 10 سال صدمات سر و صورت شایع تر است و اساسا به صورت زخم های باز یا کبودی بروز پیدا می‌کند. هنوز ریسک پذیری و جرات برای عملکرد حرکتی کودکان رشد و توسعه پیدا نکرده است و کنترل سر که در مقایسه با جثه و وزن بدن سنگین است سخت تر خواهد بود.
نتیجه
به طور کلی، پسران در مقایسه با دختران بیشتر دچار صدمات جدی می‌شوند. بیشتر حوادث در سنین 0 تا 14 سال اتفاق می‌افتد. پس بهتر است همه چیز را به صورت کلی و یک چشم انداز ببینیم:
ورزشکارانی که به صورت منظم ورزش می کنند در قیاس با کسانی که به صورت تفریحی اسکیت می‌کنند کمتر دچار سوانح بیمارستانی می‌شوند و این امر کاهش خطرات و ضایعات جدی ناشی از تمرینات منظم را اثبات می‌کند. پوشیدن یک کلاه ایمنی مناسب و نه لوکس، به خصوص اگر شما مبتدی هستید موثر خواهد بود. آموزش اسکیت باید به صورت تدریجی و با نظارت بر کیفیت انجام شود. برای محافظت از خود، پدهای پوششی مناسب استفاده کنید. برای به دست آوردن رفلکس و عکس العمل خوب، از کلاس های آموزشی زیر نظر مربیان دارای تجربه و گواهینامه معتبر و یا باشگاه‌هایی که به این منظور شکل گرفته دریغ نورزید.
تهیه و تنظیم و ترجمه:
مصطفی علیمحمدی
توسعه دهنده اینلاین اسکیت
Mostafa Ali Mohammadi
Inline skating Developer
منبع:
© Link
© Link