بحث‌های بسیاری توسط موافقان و مخالفان استفاده از ترمز پاشنه در بین اسکیت‌سواران وجود دارد. ما در اینجا به دنبال ترغیب شما برای استفاده از ترمز پاشنه یا عدم استفاده از آن نمی‌باشیم و صرفاً به‌دنبال اشتراک تجربیات و نتایج حاصل از تحقیقات هستم.
هنگام مشاهده اسکیت‌سواری اسکیت‌سواران مبتدی استفاده از ترمز پاشنه را مشاهده می‌کنید. ترمزی با قدرت بالا که در روند یادگیری اسکیت‌سواری و کاهش ترس ناشی از عدم توقف در سرعت‌های غیر قابل کنترل برای مبتدیان به‌کار برده میشود. یادگیری این ترمز ساده است و با توسعه اسکیت‌سواری هر فرد و فراگیری سایر روشهای توقف که می‌بایست حتماً با استفاده از لوازم ایمنی کامل انجام شود بتدریج استفاده از این ترمز منسوخ خواهد شد. ولی تا پیش از انجام این مهم استفاده از ترمزهای پاشنه امری ضروری است. درست مثل دندانهای شیری که با تکامل رشد فرد با دندانهای دائمی جایگزین خواهد شد.
حتما برای شما هم پیش اومده که به فکر یادگیری اسکیت بیفتین و به دنبال این باشین که ازش به عنوان ورزشی توام با تفریح لذت ببرید.
میخوام بگم یادگیری اسکیت‌سواری برای شما هم که دنبال این مطلب بودی و اینجا پیداش کردی امکان پذیره!
تو این شرایط کرونایی و با توجه به بسته بودن باشگاه‌های سر پوشیده و اوقات فراغتی که برای تعطیلات نوروز در پیش دارید بهترین انتخاب شاید یادگیری اسکیت‌سواری در فضای باز باشه!
با تهیه اسکیت‌هایی مناسب، مکان تمرینی مناسب و از همه مهمتر مربی آگاه در زمینه آموزش علمی و اصولی اسکیت برای پیدا‌کردن و درک مرکز ثقل خود بر روی اسکیتها تلاش کنید. به زمان‌بندی و برنامه‌ریزی خود یا مربی پایبند باشید و کمی بیشتر وقت بگذارید، تمرین کنید و به آرامی پیشرفت کنید.
براساس تجربیات آموزشی مربیان اسکیت سرعت صرف‌نظر از فناوری‌های بکار رفته در طراحی و تولید اسکیتهای سرعت تاکید بر حرکات پایه‌ای[2] پر اهمیت است که آنرا به اشتراک می‌گذاریم؛
(1) برای عملکرد مناسب در اسکیت‌سواری سرعت یکی از مهمترین و اساسی‌ترین موضوعات توجه به "مرکز ثقل[3]" است. نوک پا، زانو و بینی[4] باید در یک خط راست قرار بگیرد. (شکل بالا ① ② ③)
هنگامی که این سه نقطه در یک خط راست[5] قرار بگیرد، پای تکیه‌گاه[6] در حالت اولیه[7] مناسب قرار میگیرد و نیروی مچ‌پا[8] در گام برداشتن‌ها بدون ورود به لبه‌های داخلی و یا خارجی نامتعارف منجر به سُرخوردنی مستمر[9] خواهد شد.
(2) در حالت اولیه باید دو شانه[10] به صورت افقی[11] و بدون نوسان[12] قرار بگیرد. برای ثبات طرفین بدن[13]فعالیتهای غیر‌ضروری را کاهش دهید.[14] (شکل بالا ⑤ ⑥)
(3) پس از ایجاد مرکز ثقل مناسب بر روی پای تکیه‌گاه نوبت به اعمال نیرو بر پای دیگر است، که به‌ترتیب با گستراندن مفصل ران، زانو و مچ پا در امتداد فریم[15] به شکل یک خط صاف و کشیده اجرا میشود. (شکل بالا ⑦⑧)
نکات زیر را در اسکیت‌سواریتان در رشته سرعت لحاظ کنید؛
بالاتنه را پایین‌تر بیاورید و زاویه‌ای 90 درجه‌ای در زانوهایتان ایجاد کنید و در طول تمرین تمرکز خود را برای حفظ این وضعیت بیشتر کنید.
در طول گام برداشتن وزن را در وسط پای تکیه‌گاه قرار دهید نه پنجه، چرخ پاشنه‌ای یا چرخ آخر اسکیت آخرین چرخی باشد که پس از فشار در امتداد پای کشیده شده جدا میشود و تناوب زمانی و توزین وزنی یکنواخت بر روی هر دو پا را مدنظر قرار دهید.
در طول اسکیت‌سواری تا جای ممکن، نیرو را به جلو(با انتقال وزن) و سپس به طرفین(با پوش) وارد کنید.
فرود پای تکیه‌گاه پس از قوس یا کمان جانبی با فریم عمود بر روی زمین و در خط مرکز ثقل قرار بگیرد. برای فرود مناسب از خم کردن زانوی پایی که اسکیت آن در حال تبدیل شدن به پای تکیه‌گاه است استفاده کنید.
گردش ای شکل یکی از عناصر اصلی در اسکیت‌سواری با اسکیتهای اینلاین است. بسیاری از افراد مبتدی به خصوص افراد دارای اضافه وزن به‌طور ناخودآگاه و بدون فکر کردن از این ترفند به‌عنوان ابزاری فوق‌العاده ایمن[1] برای حفظ تعادل در گوشه‌ها و دور زدنها استفاده می‌کنند.
اما افراد حرفه‌ای از آن به‌عنوان بخش پایه‌ای از حرکات حرفه‌ای استفاده می‌کنند.
پس از آنجایی که ای فریم ترن بعنوان یکی از حرکات پایه‌ای محسوب میشود، ارزش تکمیل شدن و توسعه آن زیاد است همانطور که ضرب‌المثلی میگه؛
"امروز کارهای کوچک انجام بدی، چیزهای بزرگ برات پیش میاد قبل از اینکه براش درخواست کنی[2]"
قبل از شروع دو مفهوم را در اجرای حرکات به خاطر بسپارید؛
1. اسکیتهای ایستاده[3] (چرخها زاویه‌ای قائم بر زمین دارند) که در مسیر مستقیم حرکت می‌کنند.[4]
2 .اسکیتهای زاویه‌دار[5] (چرخها به سمت لبه داخلی و یا خارجی زاویه دارند) که در جهت قوس یک منحنی حرکت می‌کنند.[6]
مکانیزم چرخش یک فرفره را برای مکانیزم حرکتی خود در نظر بگیرید.
سه نکته کلیدی برای اجرای حرکت ای فریم ترن یا گردش A شکل
1. گردش از بالاترین نقطه یعنی سر آغاز میشود.
2. افزایش فشار بر روی لبه داخلی یکی از اسکیتها
3. گردش بر روی لبه داخلی اسکیت دیگر
ابتدا به صورت ثابت، حالت ایستایی حرکت ای فریم ترن را بر روی سطوح امن همچون فرش، موکت یا چمن تمرین کنید؛
پاهای خود را بیشتر از عرض شانه و لگن در پهنا بگسترانید و وزن دادن به لبه‌های داخلی راست و چپ به همراه گردش سر، شانه، لگن، زانو را تمرین کنید.
دستها را همراستا با شانه و در پهلو و یا روبروی خود نگهدارید و توجه کنید که عقب ماندن دست از راستای شانه در طول حرکت منجر به سقوط از قسمت پشت خواهد شد.
آشنایی کامل با لبه‌های داخلی مقدماتی، اسکات یا نشستن بر روی زانوی خم برای اجرای گردش A شکل (A frame turn) بسیار موثر است.
مسیر مسطح و مناسبی را انتخاب کنید؛
حالا حرکت کنید؛
در گردش ای فریم ترن بعد از سرعت گرفتن پاها را از اندازه عرض شانه بازتر کرده و اسکیت ها را بر روی لبه داخلی قرار می‌دهیم و بدن شبیه به یک حرف اِی انگلیسی بزرگ (یا یک ضربدر و یا یک ایکس) در می‌آید و با انتقال وزن به لبه داخلی هر اسکیت، اسکیت پای مخالف به همراه لگن و شانه همان سمت حول اسکیت پای محوری همچون حرکت شخصیت فرانکشیتان یا کوکی مرد زنجبیلی[7] بدون خم شدن بدن و دنبال کردن مسیر جدید ایجاد شده با نگاه می‌گردد.
توجه کنید که اگر وزن را بر روی لبه داخلی پای راست بیندازید در جهت عقربه ساعت و در صورتیکه وزن را بر روی پای چپ بیندازید خلاف عقربه ساعت حرکت خواهید کرد.
در طول اجرای حرکت وزن را به صورت یکنواخت بر‌روی پای محوری نگهدارید و در حالات پیشرفته‌تر آنرا بر روی پای راست و چپ و به سمت جلو و عقب و یا به صورتهای متناوب راست و چپ در حرکت رو به جلو و عقب تمرین کنید.
ترمز وی شکل روشی برای کم کردن سرعت و متوقف شدن در هنگام اسکیت‌سواری است و مکانیزمی مشابه توقف اسنو پولو (snow plow) در اسکی دارد.
در رشته اسکی آلپاین با دور کردن قسمت انتهایی و نزدیک کردن قسمت جلویی چوب اسکی پس از کم کردن سرعت به توقف کامل دست پیدا می‌کنیم.
این ترمز در اسکیت به دو صورت لبه‌ای و محوری و یا ترکیبی از هر دو گزینه انجام میشود.
برای فهم حرکتی این ترمز، ابتدا حرکات سویزل فوروارد یا باز و بسته رو به جلو یا همان هفت و هشت رو به جلو، لبه‌های داخلی، اسکات یا نشستن بر روی زانوی خم و گردش A شکل (A frame turn) را بیاموزید.
1. سرعت گرفته و به حالت آماده سازی (موازی یا پارالل) و با دستان باز و یا رو یه جلو به حرکت ورود می‌کنیم؛
2. هر زانو بالای همان اسکیت و دور از یکدیگر قرار بگیرد؛
3. در هر دو حالت پاها را به صورت موازی (و نه -V- وی شکل) و به اندازه عرض آرنج‌های باز دو دست تا مچ دستها از هم دور می‌کنیم؛
4. در حالت محوری بدون لبه کردن اسکیتها و صرفاً با پرکردن فاصله ساق پا و زبانه اسکیت از طریق خم کردن زانوها و درحالیکه شانه و لگن صاف قرار گرفته‌اند، بدون نزدیک شدن پنجه‌های پا یا نوک دو اسکیت به هم و محور کردن پنجه‌ها یا چرخ جلو، پاشنه‌ها یا چرخ عقب دو اسکیت را به بیرون فشار می‌دهیم؛
* اگر اسکیتها به یکدیگر نزدیک شوند احتمال برخوردشان به هم و نهایتاً سقوط کردن بیشتر خواهد شد.
ولیکن در حالت لبه‌ای پس از باز شدن پاها به صورت موازی (و نه -V- وی شکل) و به اندازه عرض آرنج‌های باز دو دست تا مچ دستها، وزن بر روی لبه‌های داخلی را بیشتر کرده و همزمان با بیشتر کردن وزن لبه‌ای، پنجه‌ها را بهم نزدیک می‌کنیم.
زانوها کمتر خم شده و یا اصلاً خم نمی‌شود، بالاتنه از ناحیه کمر و لگن در امتداد دستانی که به جلو کشیده شده خم میشود.
* در حرکت رو به عقب ترمز وی شکل با زانوهای صاف و افزایش فشار بر روی لبه‌های داخلی و از نزدیک شدن دو پاشنه به همدیگر اجرا میشود.
