پاتیناژ یا اسکیت روی یخ ورزشی است که به شیوه‌های مختلف انفرادی و گروهی با مجموعه‌ای از حرکات پرشی، کششی، نمایشی و چرخشی و ... آمیخته شده است. منشا این رشته ورزشی کشورهایی همچون کانادا، روسیه و سرزمین‌های شمالی اروپا با زمستانهای طولانی و پر برف بوده است.
با توجه به بررسی‌های انجام شده انسانها در زمان‌های بسیار دور و در سرزمین‌های سرد مدار شمالی زمین برای عبور از مناطق یخ‌زده و رودخانه‌های یخی و ... با بستن استخوان و یا چوب به وسیله تسمه‌هایی از چرم و پوست حیوانات و ... به پاهای خود برای عبور سریع از این مناطق استفاده می‌کردند.
با انجام اسکیت‌سواری و تعریق بدن، یونهای اساسی همچون سدیم، پتاسیم، کلسیم، بیکربنات، منیزیم، فسفات، سولفات و ... همراه عرق از بدن خارج و از بین می‌رود.
این یونهای[1] محلول در الکترولیت[2] نقش به‌سزایی برای به تعادل رساندن وضعیت اسید و بازی سلول، تنظیم فشار اسمزی سلول و تامین مواد معدنی[3] ایفا می‌کنند.
باید توجه داشت که در فعالیتهای ورزشی شدید و هوازی سرعت تنفس افزایش پیدا می‌کند تا انرژی مورد نیاز برای فعالیت از سوختن گلوکز(کربو هیدرات یا قند)، چربی (لیپید یا اسید چرب) و پروتئین (اسید آمینه) تامین شود.
اگر فرض کنیم که شما مشکلات فیزیولوژیک همچون بیماری دیابت و مشکلات آناتومیک همچون صاف بودن کف پا، آسیب‌دیدگی و... نداشته باشید.
ضمناً تکنیک توزین وزن شما بر روی هر دو اسکیت مناسب و اجرای بیومکانیک اسکیت‌سواری‌تان از استاندارد لازم برخوردار است (یک پا با پای دیگر تفاوت نداشته و درد بر روی یک پا بیشتر از پای دیگر نباشد)؛ به مرور کربن بکاررفته در بوت اسکیت و یا جوراب اسکیت تا حدودی قالب پای شما را خواهد گرفت ولیکن در غیر این صورت احتمالاً اسکیت برای سایز پای شما مناسب نمی‌باشد.
مطالعه لینک زیر راهنمای موثری در شناخت مشکلات احساس درد کف پا در زمان اسکیت‌سواری خواهد بود؛
پس از آنکه اسکیت‌سواران مبتدی در راه رفتن (به شکل V و parallel ) و سُر خوردن بر روی یک اسکیت و فشارهای کوچک[1] اسکیت دیگر به عقب مهارت کافی را کسب نمودن، برای افزایش توانمندی و سرعت آنها باید فشار اسکیت به پهلو در حالت لانج را نیز به آنها آموزش داد.
هدف اصلی قرار گرفتن هر دو اسکیت در یک خط و فشار به پهلو[2] است نه فشار به عقب