برای بسیاری از اسکیت‌سواران، انتقال به اسکیت با چرخ‌های 110 میلیمتری درد در مفاصل، لیگامان[1] و تاندون[2] ها را به همراه خواهد داشت: زانوها و مچ‌پاها به طور ویژه تاثیر پذیرند. پس انتقال به قطرهای استاندارد جدید به چند مورد اقدام احتیاطی نیازمند است.
سالها، افزایش مداوم قطر چرخ‌های اسکیت منجر به انتقال بار بیشتر به زانوها و مچ پا شده بود. در کمتر از 10 سال، از چرخ‌های 80 میلیمتری اسکیت به چرخ‌های 110 میلیمتری نشان دهنده افزایش 37% از قطر[3] چرخ‌های اسکیت داشت!
مقدمه
ترس[1] یا استرس[2] احساسی معمولاً ناخوشایند اما طبیعی است که در واکنش به خطراتِ واقعی ایجاد می‌شود.[3] ترس با اضطراب[4] متفاوت است. اضطراب، معمولاً بدون وجود تهدید خارجی رخ می‌دهد. علاوه بر این ترس به رفتارهای خاصِّ فرار و اجتناب مربوط است، در حالی که اضطراب، ناشی از تهدیدهایی خواهد بود که مهارناپذیر و غیرقابل اجتناب تلقی می‌شوند. ترس معمولاً با درد ارتباط دارد.
باید بین ترس و فوبی[5] تفاوت قائل شد. زیرا فوبی‌ها ترس‌هایی هستند که به طور گسترده با خطرات واقعی آن موقعیت تناسب ندارند، نوعاً فراتر از کنترلِ ارادی هستند، و باعثِ خودداری از موقعیتِ ترسناک می‌شوند.
در برخورد با ترس چهار عکس العمل رایج وجود دارد؛
مجموعه‌ای از مقالات مرتبط با اختلالات ارتوپدی که در ورزشکاران اسکیت سرعت بروز میابد ولی ممکن است در دیگر سطوح از فعالیت‌های ورزشی نیز مفید باشد.
PUBALGIA: UNA PATOLOGIA IN CONTINUO AUMENTO FRA I PATTINATORI
Rosario Bellia (فیزیوتراپ و معلم ورزش)
عوارض ناشی از فشار بیش از حد بر روی چرخ‌های اسکیت: (استمرار درد در یک نقطه از پا)
یکی از مشکلات عمده اسکیت‌بازان در اجرای حرکات مربوط به اسکیت چه در سطح مقدماتی و چه در سطوح حرفه‌ای‌تر:
شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد که به هنگام اسکیت‌بازی بر روی مچ‌های دست خود سقوط کنید و بدون اینکه آسیبی از نظر شکستگی و پیچ‌خوردگی و ضرب‌دیدگی و در رفتن مچ دست داشته باشید بر روی مچ دست خود با برجستگی نرم روبرو شوید.