سیستم راکر در اسکیتسواری نحوه قرار گرفتن چرخها در فریم یا قاب اسکیت میباشد که در مباحث خلاصهای در مورد فریم اسکیت و هرآنچه میبایست در مورد انتخاب فریم اسکیت اینلاین بدانید-قسمت اول به طور خلاصه به آن اشاره کردیم.
سیستم راکر در اسکیتسواری نحوه قرار گرفتن چرخها در فریم یا قاب اسکیت میباشد که در مباحث خلاصهای در مورد فریم اسکیت و هرآنچه میبایست در مورد انتخاب فریم اسکیت اینلاین بدانید-قسمت اول به طور خلاصه به آن اشاره کردیم.
چرخش یا اسپین (با علامت sp ) یکی از عناصر اصلی رشته اسکیت نمایشی است. بدن در موقعیتهای مختلف قرار میگیرد و میچرخد. در اسپین پایه پاها را به اندازه عرض شانه قرار داده و دستها را به طرفین باز نگهداشته و شبیه به شکل صلیب قرار میگیریم و معمولاً اسکیتسواران ترجیحشان آن است که از سمت دست غالب به سمت دست غیرغالب خود بچرخند. پس با گشتاور بازوها چرخش را آغاز کرده و دستها را همسطح با شانه و در افق نگهداشته و برای افزایش سرعت دستها را در سینه جمع میکنیم.
در اجرای اسپینها فشار انگشتان پا در بوت می تواند باعث گرفتگی عضلات پا و ساق پا شود. در نتیجه احتمال آسیب دیدگی بالا می رود. همچنین انقباض عضلات ساق پا (دوقلو) باعث میشود زانو به سختی صاف شود. پس بهتر است ابتدا انگشتان و سینه پا را به سمت زمین فشار دهیم سپس پاشنه را بلند کنید.
فیلم شناخت نموداری اسپینها
اسپینها با توجه به حالات مربوط به بالاتنه، بازوها، پاها و جهت ورود و ... انواع مختلفی دارند. اسپینها را میتوان در هر دو جهت عقربهگرد و خلاف عقربه اجرا کرد ولیکن بندرت اسکیتسواری در اجرای اسپین به هر دو جهت توانمند است.
حرکت ایگِل یا چارلی (به خاطر شباهت آن با نحوه راه رفتن بازیگر و کمدین معروف چارلی چاپلین) حرکتی بسیار ساده و در عین حال کاربردی بهشمار می آید و خود پایهای برای اجرای حرکات پیچیدهتر میباشد.
مشاهده اجرای چارلی و یا ایگل اسکیتسواران، رویارویی با حرکتی بسیار دشوار و سخت را تداعی خواهد کرد، درحالیکه این حرکت یکی از حرکات ساده و با کمترین عامل تکنیکی و پیچیدگی در نقاط موثر، مفاصل و عضلات همراه است. اما آنچه که میبایست در اجرای حرکت چارلی یا ایگل مورد توجه قرار داد آمادگی و توان کشش عضلات و تاندونهای موثر در این حرکت میباشد.
برخی افراد به دلایل مختلف (همچون دلایل وراثتی، سابقه ورزشی و ...) از آمادگی بدنی بالاتری برخوردارند و به همین جهت سرعت یادگیری آنها نسبت به سایر افراد بیشتر میباشد.
پُزها (وضعیت سر، بدن، پا، بازوها و انگشتان دست)
در باله پنج پُز داریم که شروع یا اتمام همه حرکات با یکی از این پنج پُز انجام میشود و با توجه به آنکه چه پایی در جلو قرار میگیرد آنرا پُز راست و یا چپ مینامند. شروع حرکت چارلی نیز شبیه به حالت(پُز) اول و دوم از حرکات باله میباشد. در موقعیت (پُز) اول پاشنه ها به هم چسبیده و زانوها به خارج چرخیده و دستها با آرنج خم روبروی سینه قرار میگیرد و در موقعیت (پُز) دوم پاها به اندازه عرض شانه و در یک راستا باز شده و دستها به طرفین باز قرار میگیرد.
اجرای بیومکانیک و آناتومیک حرکت چارلی در اسکیت مشابه حرکات دِمی پُلیه[1] به معنی نشست کوچک (و کمی گِرَند پُلیه[2] به معنی نشست بزرگ) در باله است که بر مبنای همان دو موقعیت یا حالت یا پُز اول و دوم شکل میگیرد. در حرکت دِمی پُلیه زانوها را تا جایی خم میکنیم که پاها به شکل لوزی در بیاید و رعایت صاف بودن سر، شانه، پشت و لگن و جلو و عقب نرفتن آنها نقش بسیار موثری ایفا میکند.
یکی از مهارت های کلاسیک و قدیمی که به بهبود انعطاف، تعادل و هماهنگی اسکیت سوار و همچنین افزایش قدرت عضلات چهار سر ران و عضلات گروهی پا کمک می کند، این مهارت می باشد. البته باید توجه داشته باشید که تمرینات اشتباه و یا عدم آمادگی کافی برای اجرای این مهارت می تواند آسیب های جبران ناپذیری را به مفصل زانو وارد نماید.
این مهارت در رشته اسکیت نمایشی با عنوان شوت دِ داک[1]، تی پوت[2] در رشته اسکیت فری استایل با عنوان فوت گان[3]، راکِت[4]، کافی ماشین[5] و در عرف جامعه اسکیت سواران با عنوان سیت اِل[6] شناخته و نامگذاری شده است.
خود به تنهایی به عنوان یکی از حرکات قدرتی پایه به شمار می رود و تقویت این مهارت برای اجرای سایر مهارتها در رشته های مختلف و یا اجرای همین مهارت در سطوح پیشرفته تر به کار می رود.
به عنوان مثال اجرای سیت اسپین[7] (که به صورت چرخشی و در یک نقطه اجرا میشود) یا هایدربلیدینگ[8] یا کافین (کراس سیت[9]) یا شات گان[10] (شبیه به حالت ایستاده از اجرای سیت اسپین) در رشته اسکیت نمایشی به کسب مهارت کافی در این مهارت نیازمند است.
لینک توضیح حرکت کافین (کراس سیت)
شروع تمرینات بدون اسکیت در اجرای حرکت شوت د داک
حرکت پیستول اسکات[11] یکی از حرکاتی است که باید برای افزایش آمادگی های بدون اسکیت برای اجرای مهارت شوت د داک تمرین شود. برای آسیب ندیدن به فاصله استراحت بین تمرینات و همچنین توالی های کوتاه بدنسازی توجه داشته باشید. اکثر افراد عضلات چهارسر ضعیفی دارند و عضلات همسترینگ و سرینی (گلو تئال) را برای اجرای اسکات استفاده نمیکنند.
بعد از گرم کردن و انجام حرکات کششی ابتدا اسکات را بر روی هر دو پا تمرین کنید.
بعد با کمک یک میله کمکی آن را با یک پا تمرین کنید. (هرچند که اجرای حرکات چرخشی و دیگر حرکات معمولاً بر روی پای چپ به عنوان تکیه گاه شکل می گیرد و چرخش ها نیز به سمت چپ می باشد ولی ترجیحاً بر روی هر دو پا تمرین داشته باشید)
بعد از آن همین تمرینات را با دستانی که به جلو کشیده شده و در سطوح بالاتر دستهای حلقه شده به پشت سر انجام دهید.
بیان این نکته نیز خالی از لطف نخواهد بود که بسیاری از افراد فکر می کنند کف پایشان دارای مشکل انحراف است ولی ایراد کار در زانوها و گردش آن به سمت خارج و به خصوص به سمت داخل است و علت این موضوع نیز ضعف عضلات بالا و پایین زانو می باشد.
شروع تمرینات با اسکیت در اجرای حرکت شوت د داک
از شاگردان بخواهید در کنار دیواره پیست یا سالن اسکیت بایستند و نشستن و برخاستن کامل بر روی اسکیت ها را به حالت چمباتمه و بدون تغییر در حالت پارالل مچ پا و اسکیت ها و یا لبه شدن آنها انجام دهند. دستها را در اجرای تمرین بالا بدون خم شدن آرنج و کاملاً کشیده در جلو نگهدارند.
از شاگردان بخواهید عضلات خود را منقبض کنند و زانو ها را از هم دور نگهداشته و تا جایی که می توانند کمر را صاف نگهدارند. (و توجه داشته باشید که باسن پای تکیه گاه یا پای اسکیت نباید از زانوی خم شده خود بالاتر باشد)
سپس از آنها بخواهید وزن بدن را از یک پا به پای دیگر انتقال دهند و تا جایی که امکان دارد بدن را بر روی ران پایی که به عنوان تکیه گاه است بیندازند. (به گونه ای که دو نقطه شانه ای و دو نقطه زانویی بر روی هم و عمود بر سطح زمین قرار بگیرد)
پس از انتقال کامل وزن، از آنها بخواهید پای دیگر را کاملاً به جلو بکشند. (در شروع کار میتوانید برای بهبود تعادل، پا را خمیده و بدون صاف کردن کامل و یا با حرکت بر روی چرخ پاشنه پای کشیده شده انجام دهید)
حالا از هنرجویان بخواهید تمام موارد بالا را در حرکت رو به جلو اجرا کنند.
در سطح مهارتی اول اجرای حرکت با نشستن کامل بر روی هر دو زانوی خم و بعد کشیدن پا به جلو و گرفتن مچ یا ساق یا زانوی پای کشیده شده با همان دست و صاف نگهداشتن زانوی پای تکیه گاه با دست دیگر انجام میشود.
و در سطوح بالاتر در حالت ایستاده پایی را که قرار است به جلو کشیده شود جلو برده و بعد از گرفتن آن به تدریج بر روی پای تکیه گاه نشستن را تا جایی که باسن پایین تر از زانو قرار بگیرد انجام می دهند.
با افزایش سطح مهارتی اسکیت سوار کارهای هنری و یا سایر خلاقیت ها نیز قابل افزودن به این حرکت خواهد بود.
روش های اجرای مهارت شوت د داک
این حرکت بر روی لبه های مرکزی و بیرونی هر دو پا با جهت حرکتی رو به جلو و رو به عقب (و گاهاً لبه های داخلی هر دو پا با جهت حرکتی رو به جلو و رو به عقب)، به صورت نقطه ای و با چرخش، رقص های دو نفره و لیفت های از زیر پا در اجرای حرکات دو نفره بکار می رود.
بعد از انجام تمرینات افزایش آمادگی و بدنسازی بدون اسکیت و با خلاقیت، روش های مختلف تمرینی را امتحان کنید. توجه داشته باشید که اگر بر روی زمین سقوط کنید به علت پایین بودن ثقل بدن در این حرکت آسیبی از بابت سقوط کردن نخواهید داشت.
حالت دستها در اجرای حرکت شوت د داک
دستها با توجه به سطح مهارتی در اجرا میتواند به اَشکال مختلف به نمایش در آید؛
دو دست کشیده و با آرنج های صاف و موازی در رو به رو؛
دستهای حلقه شده به دور پای جلو کشیده؛
گرفتن مچ پا یا اسکیت با یک دست و باز نگهداشتن دست دیگر در زوایای مختلف و با حالات نمایش؛
قرار دادن سر بر روی پای کشیده شده و دستهای حلقه شده بر روی آن؛
دست پای به جلو کشیده مچ یا زانوی همان پا را گرفته و دست دیگر زیر ساق پای جلو کشیده قرار بگیرد مثل در دست گرفتن یک اسلحه؛
تهیه و تنظیم و ترجمه:
مصطفی علیمحمدی
توسعه دهنده اینلاین اسکیت
Mostafa Ali Mohammadi
Inline skating Developer
منبع:
© Link
اینا بائُوِر[1] یکی از حرکات زمینی در رشته اسکیت هنری است. درحالیکه دو اسکیت نسبت به هم حالتی موازی دارند، یکی رو به جلو و دیگری رو به عقب حرکت میکنند. پای جلو کمی خمتر و پای عقب کاملاً صاف و کشیده قرار میگیرد.
اگر پای جلویی(پیشرو)[2] بر روی لبه داخلی باشد آن را بائور لبه داخلی[3] و اگر بر روی لبه خارجی باشد آنرا بائور لبه خارجی[4] مینامند. اجرای بائور بر روی لبه خارجی دشوارتر است.
برخی از اسکیت سواران هنگام اجرای این حرکت بالاتنه را به عقب خم می کنند، هرچند که این موضوع در اجرای حرکت ضرورتی ندارد، اما به زیبایی حرکت می افزاید و به نوعی انعطاف اسکیت سوار را به رُخ بینندگان می کشد. وقتی که اسکیت سوار با بدنی منعطف و خم به عقب حرکت را اجرا می کند آنرا لِی بَک بائور[5] می نامند.
از حرکت اینا بائور در رقص بر روی اسکیت برای بلند کردن پارتنر[6] استفاده می شود بدون آنکه بدن به عقب خم شود.
حرکت بائور شبیه به حالت چهارم از حرکات باله می باشد. در موقعیت چهارم از