آسیب در اسکیت
ورزش اسکیت ورزشی مفرح و از گروه ورزشی‌های افراطی[1] است که میتواند بیشتر از دوچرخه‌سواری یا دویدن کالری بسوزاند و این در حالی است که فشار کمتری به مفاصل و قسمت پایین تنه وارد می‌کند.
آسیبهای رایج در ورزش اسکیت چه آسیب‌هایی هستند؟
بیشتر آسیبهای رایج در ورزش اسکیت معمولا آسیبهای وارده به ماهیچه‌ها و استخوان‌ها می‌باشد که شامل انواع شکستگی‌ها و پیچ‌خوردگی‌ها است. مچ دست عضوی است که بیشترین آسیب را در صدمات می‌بیند (در حدود 37 درصد کل آسیبهای موجود در این ورزش مربوط به مچ دست می‌باشد) و در حدود 2/3 آسیبدیدگیهای مچ دست مربوط به شکستگی‌ها می‌باشند. آسیب دیدگیهای مربوط به سر در مقایسه با مقدار کل حدود 5 درصد از کل صدمات در ورزش اسکیت را شامل میشود.
همچنین یکی از شدیدترین آسیب‌هایی که در اسکیت‌سواری، با شدت و سرعت بالا و از پشت با زمین برخورد کردن و تحریک یا آسیب استخوان لگن - ران و استخوان آخر ستون فقرات (دنبالچه) می‌باشد.
چگونه آسیبهای ورزش اسکیت معالجه می‌شوند؟
از آنجا که بیشتر آسیبهای ورزش اسکیت جراحات هستند تا آسیبهای مربوط به کار کشیدن بیش از حد از اندام‌ها (overuse)، لذا بیشتر آنها نیازمند به استراحت و عدم انجام ورزش اسکیت می‌باشند. اگر آسیبها به نظر جزیی باشند اقدامات اولیه مناسب شامل کمک‌های اولیه عمومی برای آسیبهای ورزشی می‌باشد که شامل استراحت، استفاده از یخ یا گذاشتن یخ روی محل آسیب‌دیده و استفاده از باند کشی به منظور کاهش ورم عضو آسیب دیده می‌باشد. اگر تغییر شکل واضحی در استخوان‌ها یا مفاصل دیده شد میتوان نتیجه گرفت که شکستگی یا دررفتگی رخ داده است که در نتیجه ورزشکار باید در انتظار نتایج معاینات پزشکی باشد. شکستگی مچ دست اکثر اوقات میتواند به صورت سرپایی مداوا شود که گاهی اوقات نیز ممکن است نیاز به جراحی در اتاق عمل باشد. آسیبهای دیگر ممکن است بوسیله آتل‌بندی، بستن باند کشی(باند پیچی)، گچ‌گیری و یا جراحی معالجه شوند که با توجه به اندام آسیب دیده و شدت آسیب وارده از روش‌های مختلف برای درمان آن استفاده کرد.
برای بهبود تحریک‌های مربوط به اندام‌های تحتانی پشت و دنبالچه میتوان کمپرس آب گرم، استفاده از پمادهای موضعی بهبود درد و کبودی مثل: پیروکسیکام، دیکلوفناک و یا قرص دیکلووفناک و یا استفاده از قرص ژلوفن همراه با مایعات فراوان و در صورت آسیب‌دیدگی استخوان دنبالچه قرار گرفتن در موقعیت خواب به پهلو و به اصطلاح حالت جنینی و قرار دادن بالش کوچک بین زانوهای و یا تکیه با شکم بر روی لبه کاناپه و آویزان کردن و تاب دادن پاها در حدود 5 دقیقه و 3 تا 4 نوبت روزانه میتواند به بهبود عملکردی فرد آسیب دیده کمک نماید. همچنین نشستن بر روی بالشتک‌های حلقه‌ای از بروز درد به هنگام نشستن نیز جلوگیری می‌نماید.
چگونه میتوان از بروز صدمات و آسیبها جلوگیری کرد؟
در ورزش اسکیت انواع مختلفی از آسیبهای اجتناب‌ناپذیر وجود دارد، مانند افتادن‌ها که معمولا آسیب رایجی است. افرادی که با این ورزش آشنایی ندارند باید آموزش‌های لازم را ببینند، چنان که بر اساس گزارشات، اسکیت‌سواران تازه‌کار، در معرض 14 درصد از کل آسیبها قرار دارند. آموزش توقف، همچنین تعادل و کنترل سرعت میتواند در این راستا مفید واقع شود. بعلاوه باید در نظر گرفته شود که تازه واردین به این ورزش در محیط‌های ایمن و بدور از ترافیک، پله‌ها، موانع و زمین‌های ناهموار بازی کنند که در غیر اینصورت خطر افتادن افزایش می‌یابد. پوشیدن وسایل محافظتی برای به حداقل رساندن آسیبهای خطرناک به استخوان‌ها و عضلات ضروری می‌باشد. نشان داده شده است که استفاده از مچ بند آسیبهای وارده به مچ را در حدود 87 درصد کاهش داده است، استفاده از ضربه گیرهای آرنج(آرنج بند) آسیبهای وارده به آرنج را تا 82 درصد کاهش داده است و همچنین معلوم شده است که استفاده از زانو بند میتواند آسیبهای وارد شده به زانو را تا 32 درصد کاهش دهد. اگرچه سر بندرت دچار آسیب میشود ولی اسکیت‌سواران به منظور جلوگیری از وارد شدن آسیبهای خطرناک و جدی به سر باید از کلاه ایمنی استفاده کنند. همچنین اسکیت‌سواران باید در سطح مهارتی خودشان اسکیت‌سواری کنند. به طور کلی اسکیت‌سواران ماهر باید از اسکیت‌های ایمن و با کارایی بالا (اسکیت‌های متناسب با تخصص) استفاده کنند. اسکیت باید اندازه پا و در وضعیت مناسبی قرار گرفته باشد.
در مورد پیشگیری از آسیب به دنبالچه و لگن و ران استفاده از پوشش‌های باسن[2]، ران، کتف و گردن و انجام حرکات کششی کمر و پا قبل از شروع به اسکیت‌سواری تا حد زیادی از وارد آمدن آسیب جلوگیری کند.
پی دی اف آسیب های ورزش اسکیت(زبان اصلی)
در ادامه دو مقاله را مورد بررسی قرار می‌دهیم که یک مورد آن مربوط به اسکیت‌سواری در سطح عمومی و مورد دیگر مربوط به اسکیت‌سواری در سطح حرفه‌ای می‌باشد؛ مقاله‌ای با عنوان ارزیابی میزان شیوع صدمات ناشی از کفش‌های اسکیت و تعیین فراوانی انواع صدمات و مقاله سبب شناسی آسیبهای ورزشی در میان اسکیت‌بازان نخبه کشور که در ادامه به آن اشاره می‌کنیم؛
مقاله اول: ارزیابی میزان شیوع صدمات ناشی از کفش‌های اسکیت و تعیین فراوانی انواع صدمات
مقدمه:
هدف از این مطالعه ارزیابی فزاینده در مورد کفش‌های اسکیتی است که منجر به افزایش صدمات در کودکان و نوجوانان سنین 5 تا 14 ساله ایالات متحده می‌گردد. همچنین صدماتی که به دلیل استفاده از کفش‌های اسکیت به مراکز اورژانس گزارش گردیده است.
روش تحقیق:
بهره‌گیری از داده‌های موجود در سیستم الکترونیکی ملی نظارت بر صدمات و تجزیه و تحلیل داده‌های مربوط به صدمات ناشی از کفش اسکیت در کودکان و نوجوانان 5 تا 14 ساله و طی یک دوره زمانی از اول ژانویه 2002 تا 31 دسامبر 2006 می‌باشد.
نتایج:
در یک دوره 5 ساله حدود 3525 مصدوم 4 تا 14 ساله به مراکز اورژانس ایالات متحده مراجعه کرده بودند که درصد صدمات ناشی از کفش‌های اسکیت در بازه سال‌های 2002 تا 2005 به شرح جدول ذیل می‌باشد:
|
سال |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
|
درصد صدمات |
1 |
1 |
8/0 |
9/1 |
همانگونه که در جدول نیز مشاهده میشود، صدمات ناشی از کفش اسکیت روندی تصاعدی داشته و این رقم در سال 2006 به 8/11 درصد رسیده است که نشان دهنده رشد چشمگیر صدمات ناشی از کفش اسکیت دارد. بررسی‌های آماری وجود رابطه معناداری میان افزایش درصد صدمات و استفاده از کفش‌های اسکیت را بیان می‌کند.(chi,P≤0/0001) این روند فزاینده در سال 2006 به موازات افزایش فروش کفش اسکیت با ضریب همبستگی 9982/0 صورت گرفته است. اکثر کودکان و نوجوانان مصدوم سفید پوست بودند که این مورد از رابطه معناداری برخوردار نبود. در جدول زیر فراوانی انواع صدمات، در کودکان 5 ساله درج گردیده است:
|
نوع صدمه |
درصد و نوع |
|
شکستگی |
7/46 درصد |
|
کوفتگی |
9/17 درصد |
|
پیچ خوردگی |
2/17 درصد |
|
شکستگی ساعد |
4/38 درصد |
|
شکستگی مچ دست |
1/35 درصد |
|
شکستگی ساق پا |
9/14 درصد |
|
پارگی |
3/7 درصد |
|
ضربات مغزی |
6/6 درصد |
|
جراحات داخلی |
9/0 درصد |
|
هماتوم |
2/0 درصد |
|
در رفتگی |
2/0 درصد |
|
هماتوم: توده ای از لخته است که به علت عبور خون از دیواره رگ ها و تجمع آن در بافت ایجاد می گردد. |
|
لازم به ذکر است براساس برآوردهای ملی تنها 106 نفر (01/0 درصد) نیاز به بستری شدن داشتند که در چنین شرایطی هم هیچ کدام از حالت ها منجر به مرگ مصدوم نشده بود.
نتیجه‌گیری:
این مطالعه نشان می‌دهد صدمات کودکان و نوجوانان ایالات متحده در استفاده از کفش‌های اسکیت افزایش یافته است و این رشد صدمات متناسب با افزایش فروش این نوع محصولات است. همچنین طیف وسیعی از صدمات مربوط به بافتهای استخوانی و نرم بوده که چندان از لحاظ حیاتی تهدید کننده نمی‌باشد.
مقاله دوم: سبب شناسی آسیبهای ورزشی در میان اسکیت بازان نخبه کشور
چکیده:
هدف از انجام این تحقیق توصیفی- میدانی تعیین فراوانی انواع صدمات و سبب شناسی آسیبهای ورزشی در میان اسکیت‌بازان نخبه کشور می‌باشد.
روش تحقیق:
بدین منظور 54 نفر از مجموع 96 ورزشکار اعزامی از 18 استان شرکت کننده در مسابقات انتخابی تیم ملی(56 درصد) به عنوان نمونه آماری این تحقیق، پرسشنامه صدمات و سبب شناسی آسیبهای ورزشی را که پیش‌تر روایی آن توسط چند تن از اساتید تائید شده بود، به طور کامل تکمیل کردند. به طور کلی سؤالات این پرسشنامه شامل سه بخش بود که بخش اول آن به خصوصیات فردی، سابقه ورزشی ورزشکار در رشته مورد نظر و میزان ساعات تمرین، بخش دوم به صدمات ورزشی اسکیت شامل: صدمات استخوانی، پوستی و عضلانی و مفصلی و بخش سوم به علل احتمالی در بروز آسیبها اختصاص داشت.
نتایج:
در پایان با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، فراوانی نسبی و درصد فراوانی نسبی) و استنباطی (مجذور کای و آزمون مجذور کای) داده‌های خام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌های تحقیق نشان داد: آسیبهای عضلانی، پوستی، مفصلی و استخوانی به ترتیب 6/38 و 6/46 و 5/10 و 3/4 درصد از کل فراوانی انواع آسیب در میان اسکیت‌بازان را به خود اختصاص داده است. اندام سر و تنه با 3/8 درصد پایین‌ترین و اندام تحتانی با 1/42 درصد بالاترین درصد فراوانی نسبی آسیب را در بر داشته است. مفصل زانو با 5/8 درصد به عنوان آسیب پذیرترین ناحیه بدن شناسایی شده است. آسیب سائیدگی با 5/34 درصد شایع‌ترین آسیب در میان اسکیت‌بازان و پارگی لیگامنت با صفر درصد، کمترین درصد فراوانی نسبی آسیبها را به خود اختصاص داده است. درباره سبب‌شناسی آسیبهای ورزشی؛ از بین علل گوناگون در بروز آسیبها، به ترتیب گرم نکردن پیش از شروع تمرینات، رعایت نکردن مسائل ایمنی، بیشترین علل احتمالی و عوامل روحی و روانی و انگیزه درونی و میل به پیروزی کمترین علل احتمالی در بروز و ایجاد آسیبها گزارش شده است.
موارد مرتبط با این قسمت:
تصاویری برای عدم استفاده از لوازم ایمنی در اسکیت
رابطه میان صدمات ناشی از اینلاین اسکیتینگ و رولر اسکیتینگ در کودکان
عوارض ناشی از فشار بیش از حد بر روی چرخ های اسکیت (استمرار درد در یک نقطه از پا)
افزایش تنش بر روی عضلات و مفاصل به هنگام اسکیت سواری (اسکیت های 110 میل)
رعایت اصول ایمنی و انجام اقدامات فوری
استفاده از تجهیزات مناسب و داشتن یک مربی آگاه و منضبط برای رعایت اصول مختلف مربوطه به تمرین و مسابقه میتواند نقشی به‌سزا در پیشگیری از آسیبهای ورزشی در اسکیت داشته باشد.
وظایف اصلی مربی در آسیبها
* مربی باید حافظ جان ورزشکار باشد.
* از بروز آسیب دیدگی جلوگیری کند.
* در صورت بروز آسیب‌دیدگی اقداماتی اولیه را انجام دهد.
* در صورت لزوم مصدوم را با متد صحیح به نزدیکترین مرکز درمانی منتقل یا با مراکز اورژانس(115) جهت انتقال مصدوم هماهنگی کند.
خطر جویدن آدامس همگام اسکیت‌سواری
همواره به شاگردان خود نیز این موضوع را هشدار دهید. چراکه پریدن آدامس به درون راه تنفسی در حین تمرین احتمال انسداد راه تنفسی را افزایش خواهد داد. به منظور مقابله با شرایط بروز چنین مشکلی پیشگیری از خفگی ناگهانی با استفاده از مانور هایملخ[3] یا کشش شکمی را فرا بگیرید.
همه چیز در یک آن اتفاق می‌افتد و در این حال، زمان ارزش فراوانی پیدا می‌کند. برای همه ما این اتفاق پیش آمده که در حین خوردن خوراکی، جسمی خارجی راه تنفسی‌مان را بند آورده و حالت خفگی به ما دست داده است.
مغز انسان در صورت نرسیدن اکسیژن، در فاصله 6-4 دقیقه دچار مرگ میشود. متأسفانه سالانه هزاران نفر به این شکل زندگی خود را از دست می‌دهند. دو سوم از این افراد را کودکانی تشکیل می‌دهند که اغلب آنها سن زیر سه سال دارند، در عین حال این خطر همه را تهدید می‌نماید.
حرکت تکنیکی و ساده هایملیخ شما را قادر می‌سازد تا در حد امکان، اشخاص را از خطر خفگی نجات دهید. با یادگیری این روش، حتی می‌توانید خود را نیز از خطر خفگی برهانید. فرد در حال خفگی نه میتواند صحبت کند و نه توانائی تنفس دارد، لذا به کمک شما سخت نیازمند است.
هیچگاه به پشت شخص در حال خفگی نزنید، چرا که ممکن است کار مشکل‌تر شود (مگر آنکه نیم تنه بالائی شخص رو به پائین باشد). خندیدن و یا حرف زدن در حین جویدن غذا و بلعیدن آن ممکن است باعث ایجاد حالت خفگی گردد. به هنگامی که حالت خفگی دست می‌دهد، هرگز محلی را که دیگران در آن هستند ترک نکنید و همانند شکل زیر، با اشاره وضعیت خود را به آنان بفهمانید.
تأثیر این تکنیک به این دلیل است که در حالت قطع تنفس بیمار، هنوز مقدار قابل توجهی هوا داخل ششها باقی است و با فشردن سریع دستها بر روی شکم مصدوم (بین قفسه سینه و ناف)، ششها فشرده می‌شوند و هوای موجود در آنها به سمت نای حرکت می‌کند و جسم خارجی را به سمت بیرون حلق می‌راند. خفگی در کودکان اغلب به دلیل بلعیدن جسم خارجی رخ می‌دهد. در مورد به کارگیری این تکنیک برای کودکان با احتیاط کامل عمل کنید.
نشانه‌های شخص در حال خفگی
1. ناتوانی در تنفس و صحبت کردن
2. ناتوانی در سرفه کردن
3. تغییر رنگ صورت به کبودی
4. از دست دادن هوشیاری
کودکان
ابتدا یک دستتان را مشت کنید و انگشت شست خود را بر روی شکم کودک - بین قفسه سینه و ناف – بگذارید. سپس این دست را محکم با دست دیگرتان بگیرید و هر دو دست را با حرکت سریع رو به بالا فشار دهید. شدت بالا کشیدن نباید به حدی باشد که کودک از روی زمین بلند شود.
بزرگسال (هوشیار)
پشت سر شخص مصدوم بایستید و دستانتان را به نحوی که قبلاً توضیح داده شد به دور کمر وی گره بزنید. آنگاه آنها را بر روی شکم مصدوم به طرف بالا فشار دهید. این حرکت را چند بار تکرار کنید. در صورتی که شخص بر روی صندلی نشسته باشد، می‌توانید این حرکت را از پشت صندلی انجام دهید.
بزرگسال (بیهوش)
پاشنه یک دست را مقداری بالاتر از ناف قرار دهید. دست دیگرتان را بر روی آن بگذارید. دستانتان را چند بار به سرعت به سمت بالا فشار دهید تا جسم خارجی به طرف بیرون هدایت شود. در مورد کودکان، می‌توانید این حرکت را با کمک دو انگشت میانی دستانتان انجام دهید.
تذکرات مهم
1. در صورتی که شخص مصدوم میتواند سرفه کند، نیازی به کاربرد این روش نیست.
2. مانور هایملیخ برای کودکان کمتر از یک سال توصیه نمی‌شود و در مورد خردسالان و کودکان باید با احتیاط و ملایمت فراوان رفتار کرد.
3. در صورتی که در مورد مصدوم مردد به سکته و یا خفگی هستید، مبنا را بر خفگی بگذارید. چرا که موارد مشاهده شده خفگی در حین غذا خوردن به مراتب بیش از سکته می‌باشد.
خطر استفاده از تزئینات به هنگام ورزش
استفاده از زیور آلات در ورزش میتوان احتمال بروز حادثه را برای ورزشکار افزایش دهد.
موارد مرتبط با این قسمت:
تجهیزات: انتخاب محافظان مچ دست
لوازم ایمنی اسکیت تهاجمی (اگرسیو)
لوازم ایمنی برای رشته اسکیت در سراشیبی (downhill)
چگونه کلاه ایمنی را بپوشیم و استفاده کنیم؟
اقدامات پیشگیرانه
* گرم کردن و سرد کردن بطور مناسب انجام شود.
* آمادگی مناسب جسمانی ورزشکار
* در اجرای تکنیکهای ورزشی مهارت لازم را داشته باشیم.
* استفاده از تجهیزات استاندارد و مناسب رشته ورزشی
* استفاده از وسایل ایمنی ضروری
* آمادگی روانی مناسب ورزشکار
* تغذیه مناسب
* استراحت کافی
* انجام تمرینات ورزشی در سالنها و مکانهای استاندارد
* آموزش قوانین و مقررات به ورزشکاران
* آشنایی با سوابق آسیبهای قبلی ورزشکاران
موارد مرتبط با این قسمت:
یادگیری ماهیچه ای و اسکیت سواری
اسکیت و کمردرد: چگونه پیشگیری کنیم؟
تاثیر تمرینات کششی بر سلامت و تمرینات ورزشی
درمان‌های عمومی (سرما درمانی و گرما درمانی/گرفتگی عضلات و درمان آن)
شما می‌دانید که در آسیب‌دیدگی‌ها باید از خوددرمانی خودداری کنید و به پزشک مراجعه کنید تا دچار عارضه نشوید. اما آیا می‌دانید در آسیب دیدگیها چگونه باید از سرما و گرما استفاده کرد؟
بیشتر ورزشکاران می‌دانند که در برخی آسیب دیدگیها چگونه کمپرس سرد را به کار ببرند. اما در مورد کمپرس گرم بیشتر افراد اطلاعات چندانی ندارند.
آسیب دیدگیهای حاد و مزمن:
دو نوع اصلی آسیب‌دیدگی وجود دارد. حاد و مزمن.
آسیب دیدگی حاد به صورت درد تیزی است که سریع و ناگهانی روی می‌دهد و درد شدیدی ایجاد می‌کند. این نوع آسیب دیدگی در اثر ضربه یا فشار، به علت زمین خوردن، تصادف و برخورد ایجاد میشود و علت ایجاد آسیب‌دیدگی کاملا مشخص است. در آسیب‌دیدگی حاد علائمی مانند درد، حساسیت، قرمزی، گرمی، تورم و التهاب وجود دارد.
آسیب دیدگی مزمن به صورت تدریجی و آهسته شکل می‌گیرد. برخی علائم ممکن است بیایند و بروند. درد خفیف و مبهم ممکن است متناوباً ایجاد شود. این آسیبها معمولا در اثر استفاده مفرط از مفاصل و عضلات ایجاد می‌شوند اما در برخی موارد اگر آسیب‌دیدگی حاد به طور کامل درمان نشود و بهبود پیدا نکند تبدیل به آسیب دیدگی مزمن میشود.
در بسیاری از موارد که افراد در آسیب‌دیدگی حاد به پزشک مراجعه نمی‌کنند، آسیب‌دیدگی مزمن میشود و ممکن است برخی مشکلات برای همیشه باقی بمانند. به عنوان مثال برخی اوقات پیچ خوردن مچ پا در صورت عدم توجه و درمان به موقع ممکن است منجر به آسیب دائمی و حتی آرتروز مچ پا شود.
کمپرس سرد:
بهترین درمان فوری برای آسیبدیدگیهای حاد، استفاده از سرما با استفاده از کمپرس سرد یا یخ است. این کار تورم و درد را کاهش می‌دهد. سرما موجب انقباض عروق میشود و خونریزی داخل بافتی از محل آسیب دیدگی را کاهش می‌دهد. برای اینکه سرد کردن محل آسیب‌دیدگی، از کیسه یخی که در حوله پیچیده شده استفاده کنید و آن را در محل آسیب‌دیدگی به مدت 20-15 دقیقه قرار دهید. قبل از اینکه بخواهید برای دومین بار از کمپرس سرد استفاده کنید صبر کنید تا دمای پوست به حالت طبیعی برگردد. در آسیب‌دیدگی حاد می‌توانید چند بار در روز به مدت سه روز از کمپرس سرد استفاده کنید. همچنین کمپرس سرد در درمان آسیب‌دیدگی در اثر استفاده بیش از حد از عضلات و مفاصل و در برخی از آسیبهای مزمن نیز موثر است. ورزشکاری که درد مزمن زانو دارد که در اثر دویدن تشدید میشود میتواند پس از دویدن از کمپرس سرد در ناحیه دردناک استفاده کند تا التهاب را کاهش دهد و از التهاب بیشتر پیشگیری کند اما این کار در مورد آسیب دیدگیهای مزمن قبل از ورزش کردن کمک کننده نیست.
بهترین روش برای به کار بردن کمپرس سرد، استفاده از کیسه مناسب و با کیفیتی است که شکل آن با نقطه ای از بدن که آسیب دیده است تطابق پیدا کند. می‌توانید از شن نرم که در فریزر نگهداری شده، ماساژ با آب سردی که از یخ آب شده به دست آمده یا از کیسه حاوی یخ خرد شده استفاده کنید. برای اینکه به بافتهای بدن در اثر سرما آسیب وارد نشود بیش از چند دقیقه از آن استفاده نکنید و قبل از استفاده مجدد صبر کنید تا دمای پوست به حالت طبیعی برگردد.
کمپرس گرم:
از گرما معمولا در آسیبدیدگیهای مزمنی که التهاب یا تورم ندارند استفاده میشود. در عضلات سفت و دردناک و درد مفاصل کمپرس گرم میتواند به کار رود. ورزشکارانی که آسیب‌دیدگی و درد مزمن دارند می‌توانند قبل از ورزش برای افزایش انعطاف‌پذیری بافتهای پیوندی مفصل و افزایش جریان خون از گرما استفاده کنند. گرما همچنین میتواند گرفتگی عضلات را برطرف کند. بعد از ورزش از گرما استفاده نکنید. پس از ورزش برای آسیب‌دیدگهای مزمن کمپرس سرد بهتر است.
گرما جریان خون را افزایش می‌دهد و دمای پوست را بالا می‌برد بنابرین نباید از گرما در آسیبهای حاد استفاده کنید. اگر هرگونه علامت التهاب وجود داشته باشد نباید از گرما استفاده کنید. باید مراقب سوختگی پوست باشید. با اطمینان از وجود چندین لایه پارچه بین کمپرس و پوست می‌توانید 20-15 دقیقه آن را بر روی پوست قرار دهید. حرارت مرطوب بهتر از حرارت خشک است. می‌توانید از حوله‌ای که با آب داغ مرطوب شده استفاده کنید. کیسه‌های مناسبی نیز در بازار وجود دارند که به همین منظور طراحی شده اند. هرگز کمپرس گرم را بیش از 15 دقیقه روی پوست نگه ندارید و یا در حال استفاده از کمپرسها نخوابید.
در آسیب دیدگیهای جزئی نیز اگر پس از 48 ساعت مشکل شما برطرف نشد حتما به پزشک مراجعه کنید چون برخی آسیبها می‌توانند جدی و خطرناک باشند.
گرفتگی عضلانی زمانی روی می‌دهد که عضله دچار اسپاسم شده و در آن حالت باقی بماند. این حالت توسط هر عاملی که در انقباض یا ارتجاع عضله دخالت دارد رخ می‌دهد.
مغز از طریق اعصاب، پیام‌هایی به عضلات می‌فرستد، وقتی سیگنالها از اعصاب به عضلات می‌رسند یک سری فرایند مرتبط به حرکت مواد معدنی در داخل و خارج عضله، منجر به انقباض عضله میشود.
جریان الکتریکی به علت تفاوت غلظت مواد معدنی در دو طرف غشاء سلول برقرار میشود. در بدن انسان هر ماده معدنی، یک یا دو بار الکتریکی دارد. جمع جبری باز مواد معدنی باید در داخل و خارج سلولها برابر باشد. اگر هرگونه تفاوتی موجود باشد، جریان الکتریکی در طول عضله برقرار می‌گردد. سدیم و کلسیم در ابتدا در خارج سلولهای عضلاتی قرار دارند و پتاسیم در داخل این سلولها است. هنگامی که پیام از مغز به عضله می‌رسد، کلسیم به داخل سلولهای عضلانی و پتاسیم به خارج از آنها حرکت می‌کند.
این عمل منجر به یک فعالیت الکتریکی در طول عضله میشود که موجب انقباض عضله نیز می‌گردد. سپس هنگامی که بارهای الکتریکی نسبت به هم متعادل شوند از عضله رفع انقباض میشود. برای عمل طبیعی انقباض و ارتجاع عضلات نیاز به مقادیر کافی چربی و قند و اکسیژن است تا این مواد را تجزیه کنند. همچنین به غلظت کافی مواد معدنی سلولی هم نیاز است.
بدون در نظر گرفتن عامل ایجاد کننده، درمان گرفتگی‌ها یکسان است. چنین عضله‌ای را باید توسط یک دست کشیده و به طور متناوب با دست دیگر آن را ماساژ داد. برای مثال:
در گرفتگی عضله ساق پا باید قسمت قدامی پا را با یک دست به طرف بالا کشید و هر چند ثانیه عضله ماهیچه ساق را فشرد.
گرچه درمان گرفتگی به علت آن مربوط نیست ولی پیشگیری از گرفتگی به علت آنها مربوط است. طول مدت گرفتگی میتواند در ردیابی علت آن کمک کننده باشد.
گرفتگی عضلانی در هنگام شروع ورزش
این مشکل معمولاً مربوط به عدم تعادل مواد معدنی است مثلا:
کاهش یا افزایش کلسیم، سدیم و یا پتاسیم مقادیر غیر طبیعی این مواد در خون منجر به انقباض عضله و جلوگیری از بازگشت آن به حالت اول است.
برای تشخیص مقادیر غیر طبیعی این مواد آزمایش خون انجام می‌گیرد. گرفتگی‌هایی که به هنگام شروع ورزش رخ می‌دهد، میتواند به علت کم کاری تیروئید یا عدم توانایی عضله جهت تجزیه قند باشد. آزمایش آدرنالین خون برای بررسی عملکرد تیروئید انجام میشود. همچنین به منظور اطلاع از عملکرد عضله می توان از بیوپسی عضله استفاده نمود.
مقادیر غیر طبیعی مواد معدنی معمولاً نشانه نوعی بیماری در بدن است. مقدار کم پتاسیم میتواند به علت استفراغ، مصرف مدرهای استروئید و شیرین بیان، اسهال یا بیماریهایی که بر جذب و نگهداری پتاسیم موثرند، باشد. در صورت تشخیص کمبود منیزیوم، حتماً باید یک بررسی کامل درباره علت این نقصان انجام داد. مقدار کم یا زیاد کلسیم در خون هیچگاه نمی‌باشد.
در صورت وجود کلسیم غیر طبیعی در بدن باید به بیماریهای روده، کلیه یا غدد پاراتیروئید شک کرد. همچنین با مصرف بیش از حد ویتامینD نیز مقادیر غیر طبیعی کلسیم مشاهده میشود.
مقدار کم نمک (سدیم) در خون از علل نادر گرفتگی عضلانی است. برنامه غذایی روزانه حاوی مقدار نمک کافی است و احتمال کمی وجود دارد که فرد دچار فقر سدیم شود. به عنوان مثال: در صورت ورزش شدید برای چندین ساعت در هوای گرم بدن به3000 میلی گرم نمک احتیاج دارد. اگر فردی در هنگام مصرف غذا از اضافه کردن نمک خودداری کند و غذای او نیز بی نمک باشد. با این وجود میزان نمک دریافتی وی 3000 میلی گرم در روز می‌باشد.
گرفتگی های عضلانی در ابتدای فعالیت عضلانی
دلیل مهم در این حالت ناکافی بودن جریان خون در عضله می‌باشد. در هنگام استراحت، قطر شریانها برای رساندن خون کافی به عضلات مناسب است. در جریان ورزش عضلات به مقدار بیشتری خون پراکسیژن نیاز دارند. اگر قطر شریانها برای رساندن این مقدار خون به حد کافی نباشد، عضله به علت کمبود اکسیژن دچار گرفتگی میشود.
گرفتگی‌های عضلانی پس از فعالیت شدید ورزشی
از دست دادن آب بدن مهمترین عامل چنین گرفتگی‌هایی است. در فعالیت طولانی مدت، در هوای گرم مقدار زیادی مایعات از بدن دفع میشود. در این حالت حجم خون کاهش یافته و مقدار کافی خون برای رساندن اکسیژن به کلیه عضلات در حال ورزش وجود ندارد. در نتیجه عضلات در حال فعالیت، خون کافی دریافت کرده و به سمت اسپاسم پیش می‌روند.
با نوشیدن آب قبل از فعالیت و هر15 دقیقه یک بار در حین فعالیت میتوان از بروز چنین گرفتگی‌هایی پیشگیری نمود.
گرفتگی‌های عضلانی در هنگام خواب
گرفتگی عضلانی در هنگام خواب، معمولاً به علت فشردگی یک عصب یا رفلکس خاص عضلانی بوجود می‌آید. اگر در هنگام خواب فرد غلت بزند، ممکن است که عصبی تحت فشار قرار گیرد، در این هنگام یک پیام از محل فشردگی آغاز و به عضله مربوط به آن امتداد می‌یابد. در این هنگام عضله درست شبیه به هنگامی که پیام از مغز به سوی آن بیاید منقبض میشود. علت دوم این حالت، تشدید یک رفلکس طبیعی در بدن است. در هنگام غلت زدن در خواب، عضلات منقبض می شوند. این عمل باعث کشیدگی تاندونهای متصل به عضله میشود. در تاندونها، گیرنده‌هایی وجود دارند که در هنگام کشیدگی، پیام‌هایی به نخاع ارسال می‌نمایند. در این هنگام یک پیام به عضله رفته و باعث انقباض آن میشود. در این حالت فرد احساس گرفتگی دردناک می‌نماید. با کشش دادن به عضلاتی که معمولاً دچار گرفتگی می‌شوند، پیش از خواب، میتوان از بروز این حالت جلوگیری کرد.
بطور خلاصه علل گرفتگی عضلانی
* سیگنالهای غیر طبیعی در اعصاب
* غلظت غیر طبیعی مواد معدنی در داخل یا خارج سلولها (سدیم، کلسیم و برخی ویتامین‌ها مثل ویتامین B6 و سایر ویتامین‌های گروه B)
* عرضه ناکافی اکسیژن
* منبع ناکافی اکسیژن
* صدمه به سلولهای عضلانی
* مقادیر غیر طبیعی هورمونها یا آنزیم‌هایی که در انقباض عضله دخالت دارند.
تهیه و تنظیم و ترجمه:
مصطفی علیمحمدی
توسعه دهنده اینلاین اسکیت
Mostafa Ali Mohammadi
Inline skating Developer
منبع:
© Link
© Link
© Link